Vedat Türkali Sözleri ve Hayatı

Sadece okumaya yarıyorsa kitaptan iyi afyon yok!

Düşündüğünü söylemeye korkmaya başladı mı kişi, düşünmekten de korkmaya başlar.

En güzel dünya çocuklarla delilerin dünyası! Kural kaygısından arınmadıkça ortada olanı yineler durarsın.

Düşündüğünü söylemekten korkmaya başladı mı kişi, Düşünmekten de korkmaya başlar.

Yeryüzünde yalnız olmadığını bilmek, yok edilmeyen paylaşma güdüsüyle yakınlık duyduklarımıza çağrı çıkarmaktır roman yazmak.

Tek bir günün sırası gelsin diye yaşam boyu bekliyoruz.

Hep hüsran, hep hüsran... Hiç mutlu son göremeyecek miyiz?

Bazen öyle diplomalı insanlar görüyorum ki, içimden bu kadar cehalet ancak eğitimle mümkündür.

Böyleydi; içinde bir ağırlık duydu mu kendi adına kızardı en çok. Ne güzel adlar var dünyada.

Biriyle konuşup bölüşmedin mi, en güzel anılar boynu bükük öksüz çocuklar gibi kalıyor.

Çıraydım, tutuşturdun beni, ağulu bir solukta üfleyip söndürdün şimdi de; kara kara tütüyorum.

Bir kadına böylesine bağlılıkla yaşanan güzellik devrimci için engelse, asıl devrimcilik korkup uzak durmak değil, gereğinde alnının akıyla geçebilmekti o sınavı. Böyle bir deneyimin eksikliğini aşma özverisi göstermiş biri, onu hiç tatmamışlarla bir tutulabilir miydi?

İnsana güvenmeden düşte bile yola çıkılmıyor.

İyice anlamıştı tüm sorunları tek başına çözmeye yazgılı olduğunu.

Öğretmenlikte böyle rahat oldu mu hiç? Paramız bitiverirdi daha ayı yarılamadan. Kasaba borç, bakkala borç, Nermin yüzünü kızartıp annesinden bir şeyler koparır, açıklar kapanır bir süre. Sonra yine. Ama içimle barışıktım. Halkın yoksulluğunu duyuyorduk. Savaşıyordum da. Sevsinler savaşını. Zengin, fakir çocuklarına tam bir eşitlikle Fuzuli, Yahya Kemal öğretiyordun! Hiç değilse kendimi aldatıyordum, şimdi o da olmuyor! 'İnsan alemde hayal ettiği müddetçe yaşar.' İşte senin afyonun!

Onlar gibi düşünmedin mi, suçlu olacaksın. Hırsıza hırsız, katile katil demeyeceksin. Ya ortak olacaksın ya göz yumacaksın her yaptıklarına. Ölmek kötü değil ki bundan... Bu ne rezil dünya? Yükseklerden, kırmızı ışıklan parlayıp sönen bir uçak geçiyordu. Düşme tehlikesine aldırmadan ne güzel uçuyor... Dünya bu işte.

En güzel dünya çocuklarla delilerin dünyası! Kural kaygısından arınmadıkça ortada olanı yineler durursun.

Gününde korkmasını bilmeyen, sonunda rezil olur!