Ümit Yaşar Oğuzcan Sözleri ve Hayatı

Ayrılık diye bir şey yok. Bu bizim yalanımız. Sevmek var aslında, özlemek var, beklemek var.

Ayrılık diye bir şey yok. Bu bizim yalanımız. Sevmek var aslında, özlemek var, beklemek var.

Bir gece başımızı alıp gitsek diyorum. Bir deniz kenarı mı olur, bir dağ başı mı olur, kaçsak bu kalabalıktan.

Bizi öcüyle korkuttular önce. Şimdi acıyla korkutuyorlar.

Bir deli rüzgar da memleketime esse, bunca acıyı, kederi, kalp kırıklıklarını alıp götürse.

Hadi gel, tut ellerimi, benimle yan, benimle meydan oku her çaresizliğe.

Yaşıyorsam; içimde umut varsa, yine seni özlediğim içindir.

Ayrılık diye bir şey yok. Bu bizim yalanımız. Sevmek var aslında, özlemek var, beklemek var.

Öpülen bütün nimetler içinde en güzeli senin dudakların.

Ve içimdeki bu dayanılmaz sıkıntı Bu emsalsiz hüzün Seni beklediğim içindir.

Benimle kal zaman bitinceye kadar Benim ol yüzyıllar ve çağlar boyunca Bir ömürdür seninle geçen dakikalar Ölümden güçlüyüm sen yanımda olunca

Ben seni sevdim mi? Sevdim, kime ne?

Ve deler sevgi dolu yüreğini sevgi bilmeyen bir kurşun.

Ayrılık diye bir şey yok. Bu bizim yalanımız. Sevmek var aslında, özlemek var, beklemek var..

Bu nasıl sevgi böyle? Bu nasıl tutku? Bu nasıl özlem? Ne zaman gözlerini görsem bir çoğalıyorum, bir eksiliyorum.

Unutma ki her seven isimsiz bir kahramandır. Unutma ki insan; sevebildiği kadar insandır.

Boşuna değil pazarları sevmeyişim. Durup durup içimin kararması, gözlerimin dolması apansız boşuna değil.

Yalan değil değiştiğim, yalan değil şimdi her şarkı beni ağlatır deli eden insanı zaman değil zamanı unutmamak kahirdir..

Gül biraz; bunca keder, bunca göz yaşı dinsin, gül biraz; şu gökkubbe kahkahanı işitsin. Her gidenin ardından koşmaya değmez hayat, gelecekleri bekle, gidecek varsın gitsin.

Daha çok aldanacağız yaşadıkça. Anlaşana bu ilk aldanışımız değil.

Öyle bir gel demelisin ki, mesafeler anlamını yitirmeli.

Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın, denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın, öylesine yıktın ki bütün inançlarımı; beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.

Bu kadar yürekten çağırma beni ! Bir gece ansızın gelebilirim..

Sevmek. seni alabildiğine sevmek. hiçbir şeyi umursamadan, bütün karanlıkları hiçe sayarak sevmek tutmak ellerinden, o derinlere inmek, gitmek oralara, o yerlere orda hep sen olmalı, seni yaşamak ve olduğun yerde bile..

Biraz kul, biraz duman.. O benim işte kerem misali yanan.. O benim işte inanma gözlerine ben ben değilim -beni sevdiğin zaman. O benim işte.

Aşk başlamadan güzel bakışlarda korku olduğu zaman güzel birbirimize sezdirmemek.. İçin çırpınış başkaları görmesin diye çabalayış gözlerim gözlerinin mavisine değdiği zaman.

Ne zaman seni düşünsem yalnızlığım aklıma gelir.

Ben akıllı kadınları severim: düşünen, az konuşan, çok bilen. Her yerde, her zaman nazi çekilen.

Sevgimi anlamadığın ve ona saygı göstermediğin anda ölebilirim.. Karşılık vermediğin anda değil !

Nice güzellikler gördüm yeryüzünde, en güzeli bir sabah ellerinle uyanmak..

Hani hiç bitmeyecek sandığım güzellikler? Ne sevinçler, arzular ve neler vardı gitti. Kalakaldım ortada böyle ben param parça, her gelen yüreğimden bir şey kopardı gitti.

Yoruldum, her bulduğum yerde seni kaybetmekten.

Sana en muhtaç olduğum şu anda gel. Yaşamak olsan da gel, ölüm olsan da gel.

Dün bir fotoğrafta gözlerini gördüm. İki uzak yıldız gibiydiler, dalgın.