Suzanne Collins Sözleri ve Hayatı

Bu defa paramparça olan bedenim değil, yüreğimdi.

Duygularımın yüzüme yansımasından korkmadan birkaç dakika geçirmeye ihtiyacım var.

Ne yaparsak yapalım çok az ve çok geç kalıyorduk sanki.

Geleceğimi elimden almak üzereler. Geçmişte önem verdiğim şeyleri de elimden alamazlar.

Bu eli bırakmak zorunda kalacağım o anın gelmesinden deli gibi korkuyorum.

Bazı yürüyüşleri tek başınıza yapmanız gerekirdi.

Her şey tam bir kabus gibi; neyin gerçek neyin hayal olduğunu ayırt etmekte güçlük çekiyorum.

Aramız bir daha asla eskisi gibi olamayacaktı.

Bazen insanların başına bazı şeyler gelebilir ve onlar da bu şeyleri kaldıracak donanıma sahip olmayabilirler...

İnsanların acıma duyguları, yardım getirmiyordu. Ancak pes etmeme azminiz, işte o işe yarıyordu.

Her zaman daha fazlasını isteyen o ağızları ne doldurabilir?

Benim kabuslarım genelde seni kaybetmek üzerine...

Ancak bir şeyin sonuna ulaşabilmek için, önce o şeyi yaşamak zorundasın.

İşler içinden çıkılmaz gibi göründüğü zamanlarda bile, mücadele etmeden teslim olmak benim doğama aykırı.

Ben açık bir kitap gibiyim, insanlar sırlarımı benden önce öğrenmiş oluyorlar.

Güçlüler bir araya gelip, en zayıfları avlar; sonra iş ciddiye bindikçe, bu defa birbirlerini hedef almaya başlarlar.

Hepimiz yalnızca kendimizi savunma derdiyle hareket ediyorduk.

İhanetten bahsedilmesi için, önce ortada güven duygusu olması gerekir...

Sakın unutmayın. Başınızı dik tutacaksınız. Gülümseyeceksiniz.

Umut korkudan güçlü tek duygudur.