Sunay Akın Sözleri ve Hayatı

Belki aradığını bulamamış olabilirsin bende; ama unutma ki, bende bulduğunu bulamayacaksın hiç kimsede.

Bazen dünyanın en zor mesleğidir; kendi duygularına tercüman olmak.

Bazen dünyanın en zor mesleğidir; kendi duygularına tercüman olmak.

Bazen dünyanın en zor mesleğidir; kendi duygularına tercüman olmak.

Belki aradığını bulamamış olabilirsin bende; ama unutma ki, bende bulduğunu bulamayacaksın hiç kimsede.

Bazen başını alıp gidebilecek kadar cesur ve bazen kalıp her şeye göz yumacak kadar yürekli olabilmeli insan.

Her gece yatmadan okuduğum bir kitap olmanı isterdim. Kırardım, ışıkları söndürmeden, yarım kalan sayfanın ucunu ki sen buna: 'Tenim kırışıyor, yaşlanıyorum.' derdin.

Tenine dokunabilmek mi? Haşa! Gözüm göz menziline girsin yeter. Hadi düş düşlerime, tutmayana 'aşk' olsun.

Ne iş yapıyorsun dedi hamalım dedim nasıl yani dedi elimden tutmasını bilenin yüreğini taşırım dedim!

İki pencere açık kalınca cereyan, İki yürek açık olunca Aşk olur; ama sonuç değişmez: İkisinin de sonunda 'üşütürsün'.

Dünya böylesine güzel olur muydu yine, diplomasını çerçeveleyip para kazanma derdine düşseydi Dr. Che, yüreğini dağlara asmak yerine.

Eğer inceldiği yerden kopmasına izin vermezsen, gün gelir en sağlam yerinden kopar. Canın yanar, canını yakar.

İkimiz de aynı şeyi düşünüyoruz; Ben seni, Sen kendini.

Herkes bir üçgenin iç açıları toplamını bilir de, kimse bir insanın iç acıları toplamını bilmez.

Bazen dünyanın en zor mesleğidir, kendi duygularına tercüman olmak!

Doktora gittim geçende, kalbimde sen varmışsın. Ve bu arada röntgende çok tatlı çıkmışsın.

Sigaraya ilk başladığında saklarsın ya hani. Taki ailen görene kadar. Bende aşka öyle sakladım kendimi, taki seni görene kadar.

Nasıl sevmezsin eşitliği yürürken düşen çoraplarını aynı hizaya getirmek için annen değil miydi önünde diz çöken?

Oyuncak ve insan kalbi çok benzer birbirine. Bazen tamiri olmaz ikisinin de.

Yanındayken bile özlüyorsam seni, nasıl anlatılır ki sensizlik?

Özlemin tarifi yok, kim ne demişse sebebi çaresizlik. Yanımdayken bile sana doyamazken, nasıl anlatılır ki sensizlik!

Yanında olabilenden ziyade, yarın da olabilen lazım insana.

Adımlarken Galata kulesinin daracık basamaklarını, uçup, uçmayacağını bilmiyordu Hezarfen. Bir tek şeyden emindi yalnızca; inmeyecekti yürüyerek çıktığı merdivenden.

Deniz gibidir hayat. Bazen dalgalanır bazen durulur. Kimi durmadan yüzer kimi yorulur. Kimilerini uzaklara götürür. Kimini bir yerde kıyıya vurur. Her esen rüzgar ayrı bir şekil verir. Rüzgar kuvvetliyse çıkar fırtına. Yine de bir şey yapamaz. Gemisini yü

Deniz gibiydim ben; yuttum her şeyi. Manzaraydı tek derdiniz. Dalgalarımın sebebini bir kez bile öğrenmek istemediniz.

Beni senin gibi bir de annem terketmişti ki göbeğimde durur hala onun yokluğundan kalan çukur.

İki rayı gibiyiz bir tren yolunun yakın olması neyi değiştirir son istasyonun.

Ben yaşadıklarımın hiçbirini unutmam. Ama evet! Yeri gelir susarım. Canımı çok yakan şeyler olur ama yinede susarım, tükenirim. Buna izin de veririm aslında. Salaklığımdan mı? Hayır! Ben kimseye 'gİt' de demem, diyemem. O kişi vazgeçilmez olduğundan mı? Ha

Kırgınlığım lunaparkta unutulmuş bir çocuğun nefreti kadar. Sorun atlı karıncalar değil, arkamdan dönüp duran dönme dolaplar.

Tutuklansa yurdumdaki böceklerin hepsi diğerlerinden ayrı bir hücreye konur kitap güvesi.

Gelir gibi yapıp köşeden 'U' dönüşü yapıyor mutluluk. Bir türlü mutlu olamadık bizde, ama hala U-mutluyuz.

Elinden geleni yaptıktan sonra, Sıra ayağından geleni yapmakta; 'Gitmek gibi mesela.'

Çay bardağında bırakılan dudak payı kadar bile uzak kalamam gözlerine.