Sesini hatırlamıyorum bile; ama söyledikleri hala aklımda ....

Sıradan bir kimse zamanı nasıl harcayacağını düşünür. Akıllı insan ise zamanı nasıl değerlendireceğini düşünür. Zira kaybedilen bir saniyeyi dünyanın bütün hazineleri getiremez.

Kapitalist üretimin en büyük engeli, sermayenin ta kendisidir.

Ölümsüz deniz, mağrur merhameti sayesinde cezaları ertelenmiş adamlara kendi adaletine göre kargaşa ve huzursuzluk içinde yaşama tutkusu bahşeder. Denizin bu lütfunun kusursuz bilgeliğinde, varoluşun karmaşık ve buruk tadı üzerine rahatça kafa yormalarına izin verilmez. Onlar gündoğumundan günbatımına ve günbatımından gündoğumuna hiç durmadan, ırgat gibi çalışmalarını buyuran sonsuz merhamete karşı hayatta kalışlarını haklı çıkarmak zorundadırlar; ta ki mutluluk ve boş bir cennet talep eden bilgelerin inatçı feryatlarıyla lekelenmiş, usandırıcı bir biçimde birbirini kovalayan geceler ve günlerin bedeli, anlaşılmaz, ihmalkar ve sabırlı adamların çektikleri ıstırap ve sarf ettikleri emeğin muazzam suskunluğu ve aptalca korku ve cahilce cesaretleriyle en sonunda ödenene kadar.

Gözleri kapalıydı ve ruhu kim bilir nerelerde, nerelerde dolaşıyordu?

Hiç olmazsa hıncımı böyle alırım dedim, yola mağrur uzanan gölgesini çiğnedim.

İyi bir arkadaşlık için sırdaşlık en iyi başlangıçtır.