Sakin kaybettiğin yerde bekleme, çünkü güçsüzler öyle yapar. Ve kapanan bir k...

Sevdiğim ikinci kadınsın sen. Birincisi annemdi. O doğurdu, sen öldürme.

Hayatın sebebinden bihaber, hayatın amacından bihaber, ölüm sırrının ardında ne yattığından bihaber, fakat kendine göre bütün bu soruların cevabını bilen insan, içindeki ve dışındaki bütün iyi ve güzel şeyleri dünyevi hırsın kanlı sunağında kurban etmeyi ister. Bilgelerin kardeşlik bağlarıyla bir arada vakit geçirdiği o güzel düşünce bahçesi felsefi dünya, giderek solar. Onun yerini taştan, çelikten, dumandan ve nefretten bir imparatorluk, insan olma potansiyeline sahip milyonlarca yaratığın hem var olmak hem kendi elleriyle dikmiş oldukları ve onları güçlü bir canavar gibi bilinmeyen bir sona doğru kükreyerek sürükleyen dev mekanizmayı korumak için, telaşla oraya buraya koşuşturdukları bir dünya alır. İnsanın gökyüzünün krallıklarını geçeceğini söyleyen boş inancıyla dikmiş olduğu bu fiziksel imparatorlukta her şey taşlaşmıştır. Kazancın pırıltısıyla büyülenmiş olan insan, tamahın Medusa benzeri yüzüne bakar ve kalbi taşa keser.

Zaman bir insan illeti, insan icadı değil, ancak bir hapishane. Öyle ise yüz altmış milyon yıl zamansız olmanın ne anlamı var?

Sahte pozlarınıza bayılıyorum, egonuzu iyi gizliyorsunuz.

Her insanın yaşadığı en az iki hayatı vardır. Biri bildiğimiz vitrinlik diğeri bilmediğimiz derinlik.

Düşünceli olmak bazı insanların tabiatında yok. Üstelemeyin.