Reşat Nuri Güntekin Sözleri ve Hayatı

Bir yerde birkaç kitapla yalnız kalmak beni herhangi bir cemiyetten daha fazla eğlendirir.

Aynı duayı birbirinden habersiz eden iki insan, er ya da geç birbirlerine kavuşurlar.

Bütün olan geçen şeylere rağmen, sen yine bir parça benimdin, ben bütün ruhumla senin.

Bunlar, öyle şuursuz mahluklar ki; bütün fenalık kendilerinden çıktığı halde, mazlum olduklarına hakikaten inanarak ağlıyorlar.

Yürümeye başlamış fikirleri yollarından alıkoymak mümkün değildir.

İnsan birini sevmek felaketine uğradı mı esir gibi bir şey oluyor.

İnsan, yedisinde neyse yetmişinde de odur!' derler. Amenna! Fakat yedisinde neyse on yedisinde, hatta yirmi yedisinde, pek o kadar o' değildir de ancak kırka doğru tekrar yedisindekine benzemeye başlar. Mesela, yedisinde korkak olan çocuğa on yediye doğru bir cesaret gelir; kanı kaynar; ötede, beride bazı tehlikeli atılganlıklar yaptığını görürsünüz. Fakat kırktan sonra damarlar katılaşmaya başlayınca eski korkaklık gene deliğinden burnunu gösterir.

Ben başkaları gibi değilim. Çok sevindiğim, mesut olduğum vakit duygularımı sözlerle anlatamam. Mutlaka karşımdakinin boynuna sarılmak, onu öpmek ve hırpalamak isterim.

Üst dudağım alt dudağımdan kısa olduğu için insanlar hep gülümsediğimi düşünürlerdi.

Hakikatte annecikler altın sarısı ve gök mavisinden başka renklerde de olabilirlerdi.

Siz beni insanlıktan, saffetten, samimiyetten, sevdadan iğrendirdiniz.

Fakat beni arada oyuncak etmeleri fena halde gücüme gidiyordu. Bu, aklıma geldikçe vucüduma ateş basıyor, hiddetten ağlamamak için dişlerimle dudaklarımı kanatıyordum.

Elemlerde bir gizli şefkat var gibidir. Şikâyet etmeyenlere, kendini güler yüzle karşılayanlara daha az zalim olurlar.

Kuşlar, ne istediğini bilmeyen zavallı, akılsız mahluklar. Kafesten kaçıncaya kadar türlü türlü üzüntüler içinde çırpınıyorlar. Fakat, sanır mısınız ki, dışarıda daha fazla bahtiyar olacaklar?

Her şeye rağmen sen bir parça benimdin. Ben bütün ruhumla senin.

Çirkinin ağzındaki güzel söz, acizin ağzındaki haklı söz kadar boş ve gereksizdir.

En eski tarihlerden beri din, daima zulme ve fesada alet olmuştur.

Bir yerde birkaç kitapla yalnız kalmak beni herhangi bir cemiyetten daha fazla eğlendirir.

Evet dibi görünmeyen kuyulara atılan taş nasıl çıkardığı sesle onların derinliğini gösterirse başkalarının elemi de bizim yüreklerimize düştüğü zaman çıkardığı sesle bize kendimizi insanlığımızın derecesini öğretir.

İnsan birini sevmek felaketine uğradı mı esir gibi bir şey oluyor.

Manzaralar, çehreler, hatıralar insandan uzaklaştığı nispette güzelleşir, şairaneleşir; türlü bulutlara, sislere, renklere bürünür.

İnsan ne kadar acı olursa olsun bir mecburiyeti kabul ettikten sonra içine sükun ve tevekkül geliyor.

Derler ki; aşk, birine seni yok etme kudreti verip, bunu kullanmama hususunda ona itimat etmekmiş.

Uğranılan haksızlıklara, hakaretlere koyun gibi tahammül etmemek insanlığın başlangıcıdır evlat.

Ne istediğini ve ne yapacağını bilen sekiz on münevver insan; karanlık fikirli, karanlık maksatlı hesapsız cahil sürülerini dilediği gibi sevk ve idare edebilir.

İnsan yaşadığı yerlerde beraber bulunduğu insanlara görünmez ince tellerle bağlanırmış; ayrılık vaktinde bu bağlar gerilmeye, kopan keman telleri gibi acı sesler çıkarmaya başlar, hep birinin gönlümüzden kopup ayrılması bir ayrı sızı uyandırırmış. Bunu ya