Pablo Neruda Sözleri ve Hayatı

Doldurmayı sürdürürsek cansız şeylerle dünyayı nasıl yaşar canlılar?

Neyin hesabını ödüyor sonbahar onca sarı banknotla?

Ve niçin bu kadar çoktur öpüşleri gizleyen avuçlar? Ve niçin bu kadar unutmak istediğim çok şey var?

Yavaş yavaş ölürler alışkanlıklara esir olanlar, her gün aynı yolları yürüyenler. Ufuklarını genişletmeyen ve değiştirmeyenler elbiselerinin rengini değiştirme riskine bile girmeyen ve ya bir yabancı ile konuşmayanlar.

Yağmur göz bebeklerine girer de gözyaşı olmak için sende öylece saklı.

Ne kadar yaşar ki insan? Bin gün mü, tek bir gün mü? Bir hafta mı, yüzyıllar mı? Ne kadar sürer insanın ölmesi? Ne demektir sonsuza kadar?

Bir kadın söyleyeceği çok şey olduğu halde susuyorsa, erkek artık tüm şansını kaybetmiştir.

Sende bir şey var. Bana derin derin nefes aldıran bir şey.

Artık sevmiyorum ya severim belki yine. Ne uzundur unutuş, ah ne kısadır sevda.

Şu iflas etmiş dünyada, en geçerli para birimi; kendin gibi bir insanla paylaştığın duygulardır.

Ne yapalım yani bu dünyanın gerçekleri varsa, bizim de hayallerimiz var.

Hiçbir zaman bir başkasına tüm benliğinle güvenme Çünkü hiç kimse sana tüm benliğiyle görünmez.

İnsanlar seninle konuşmayı bıraktığında, arkandan konuşmaya başlarlar.

Yalnızca ateşli bir sabır ulaştırır bizi muhteşem bir mutluluğun kapısına.

Seni sevdiğimi göreceksin sevmediğim zaman.

İnsanlar seninle konuşmayı bıraktığında, arkandan konuşmaya başlarlar.

Seni sevdiğimi göreceksin sevmediğim zaman.

Bir gün bir yerde tekrar karşılaşırsak eğer, benimle yeniden tanış.

Bu gece yazabilirim en hüzünlü dizeleri. Sevmiştim onu ve ara sıra o da beni.

Yalnızca ateşli bir sabır ulaştırır bizi muhteşem bir mutluluğun kapısına.

Seni sevdiğimi göreceksin sevmediğim zaman.

Adını duyunca değil, yanında başka bir ad duyunca yanar aslında canınız.

Yalnızca ateşli bir sabır ulaştırır bizi muhteşem bir mutluluğun kapısına.

Seni sevdiğimi göreceksin sevmediğim zaman.

Senin için yapraklarını kopardığım papatyalardan özür diledim dün gece. Haklısınız dedim, ne sevdiği belli, ne sevmediği.

Yolun karanlığı olmaz, iyi bir arkadaşla yürüyene.

Hayat yaşandığı kadardır. Ötesi ya hatıralarda bir iz ya da hayallerde bir umuttur.

Hayat yaşandığı kadardır. Ötesi ya hatıralarda bir iz, ya da hayallerde bir umuttur.

Sevdiğiniz insanların sevgisini hissetmek, hayatımızı besleyen güneş gibidir.

Tüm çiçekleri kopartabilirler ama yine de baharın gelmesini asla engelleyemezler.

Tüm çiçekleri kopartabilirler ama yine de baharın gelmesini asla engelleyemezler.

Sevmek doğamda var benim.

İnsanlarla yüzyüze konuşarak her sorunu halledebilirsin ama bazı insanlar gelir önüne, hangi yüzüne konuşacağını bilemezsin.

Gerçek şu ki; hayalimizdeki insanın, hayalindeki insan değiliz. O kadar!

Ağır ağır ölürler; okumayanlar, müzik dinlemeyenler, vicdanlarında hoşgörüyü barındırmayanlar.

Bütün çiçekleri koparabilirsiniz ama baharın gelişini engelleyemezsiniz.

Ben yalnızca kendi ülkemde yaşayabilirim. Ellerim ve ayaklarımla ona tutunmadan, kulağımı ona dayamadan, sularının ve gölgelerinin kıpırdanışını duyumsamadan, ana karnından beslenir gibi köklerimin toprağının derinlerine uzandığını duyumsamadan yaşayamam.

Kalbi kırdıktan sonra gelen özür, doyduktan sonra sofraya gelen tuz gibidir. 'İhtiyaç' kalmaz.

Hayat yaşandığı kadardır! Ötesi; ya hatıralarda bir iz, ya da hayallerde bir umuttur.

Hayatta hiç bir zaman bir başkasına tüm benliğinle güvenme, Çünkü; hiç kimse sana tüm benliğiyle görünmez.

Tek başıma yorulmak istemiyorum, sen de benimle yorul istiyorum.

Aslında kadın; erkeğin beğenen bakışlarından çok, hemcinsinin kıskançlık dolu bakışlarını görünce, güzel olduğundan emin olur.

Ekmeği al benden istersen, havayı al, ama alma benden gülüşünü.

Bir erkeğin sözleri sana dokunuyorsa, elleri çok uzakta değildir.

Biz şairler nefretten nefret ederiz ve savaşa karşı savaşırız.

Ürkeklik ve çekingenlik yalnızlığa açılan kapıdır. İnsanın ilginç ruhsal bir durumudur. Kurtulması kolay olmayan bir ıstırap gibidir. Ancak insana böyle bir özellik ya da kötü yan, bir karışım gibi şarttır, kişiliğinin bozulmasını önemli ölçüde önler.

Şiir, ihtiyacı olanındır!

En heybetli düşünceler bile çok sık duyulduğunda gülünç olurlar.

Ağır ağır ölür işlerinde ve sevdalarında mutsuz olup da bu durumu tersine çevirmeyenler, bir düşü gerçekleştirmek adına kesinlik yerine belirsizliğe kalkışmayanlar, hayatlarında bir kez bile mantıklı bir öğüde aldırış etmeyenler.

Yalnızlığa yenilmemek için, sık sık hayaller kurulur; ama aslında neyin hayalini kurarsan kur, yalnızlık her hayalin sonudur.

İnsanlarla yüz yüze konuşarak her sorunu halledebilirsin; ama bazı insanlar gelir önüne, hangi yüzüne konuşacağını bilemezsin.

Aşk ne kadar kısa ve unutmak ne kadar uzun.

Şair, her şeyden önce yaşadığı toplumun sorunlarına, giderek tüm dünyaya karşı sorumludur.

Hayat sana hep ekşi limonlar sunuyorsa; Sen de Tekila ve tuz iste.

Seni sevdiğimi anlayacaksın, sevmediğim zaman.

Sen ve ben yazgılıydık sevdalanmaya. Nice erkek nice kadın arasında.

Seni sevmeye başlamak için seviyorum seni, Sana olan sevgimi sonsuzlaştıracak Bir yolculuğa yeniden başlamak için: Bu yüzden şimdilik sevmiyorum seni.

Tüm çiçekleri kopartabilirler ama yine de baharın gelmesini asla engelleyemezler.

Uçan ne varsa içimde, apaçık görünüyor şu kanatların gezgin eşitliğinde.

Sanatçı, her yandan gelen duyguları algılayan bir anten gibidir.

Şiirlerin en hüzünlüsünü yazabilirim bu gece. Ben onu sevmiştim, ve bazen o da beni sevmişti.

Gözyaşım kadar değerlisin; ama nasıl gözyaşlarım gözümden düştüyse şimdi sende öylesin.

Hiç sevmediği halde neden hep değerli olur bırakıp giden ve neden hiç düşünmeden teslim olur kalbin; o seni hiç sevmemişken.

Erkeğin sevgisiyle kadının terbiyesi, Ancak birbirleriyle tartıştıkları zaman belli olur.

En hüzünlü şiiri yazabilirim bu gece. Ben onu sevmiştim, ve oda beni sevmişti bazen.

Yazgımdı bu içinde geçti özlem yolculuğum ve orada yıkıldı Yazgımdı bu içinde geçti özlem yolculuğum ve orada yıkıldı özlemim, sende battı her şey!

Biten bir aşkın hemen ardından bir başkasıyla başlayan şeyin adı, İlişki değil çelişkidir.

Eskiden hayallerimiz vardı, gerçekleştirmeyi umduğumuz. Şimdi bırakın gerçekleştirmeyi, umabilmek en büyük hayalimiz oldu.

Erimiş maden akıyor her evden Çiçek yerine.

Yavaş yavaş ölürler. Okumayanlar, müzik dinlemeyenler, Vicdanlarında hoşgörüyü barındıramayanlar.

Asla aşk acısı çeken birine aşık olmayın. O kişi yaralıdır ve yara bandı olarak sizi kullanır.

Aldırmadan gidemiyorsa, aldırmadan kalmayı bilmeli insan. Çünkü henüz icat edilmedi; anlamayana anlamayı öğretecek bir lisan.

Biten bir aşkın hemen ardından bir başkasıyla başlayan şeyin adı, İlişki değil çelişkidir.

Bazen dudakların bitiremediği sözleri, gözler tamamlar.

Bir gün bir yerde tekrar karşılaşırsak eğer, benimle yeniden tanış.

Gün olur giderim yürüyerek Binlerce kuşla beraber.

Seni bazı karanlık şeyleri sever gibi seviyorum.

Bekliyorum seni yalnız bir ev gibi ta ki sen beni tekrar görüp, içimde yaşayana kadar. O zamana kadar pencerelerim ağrıyacak.

Sırf birisi iyi geceler demediği için, iyi geçmeyen geceler vardır.

Şair, her şeyden önce yaşadığı toplumun sorunlarına, giderek tüm dünyaya karşı sorumludur.

Aslında kadın; Erkeğin beğenen bakışlarından çok, hemcinsinin kıskançlık dolu bakışlarını görünce, güzel olduğundan emin olur.

İnsanlar seninle konuşmayı bıraktığında, Arkandan konuşmaya başlarlar.

Bilmek acı çekmektir. Ve bildik.