Nihal Atsız Sözleri ve Hayatı

Bütün dünyada yurt düşmanlarına müsamaha gösteren, hatta onlara mevki ve salahiyet veren tek ülke Türkiye’dir!

Milletleri millet yapan, uğrunda ölecekleri yüksek ülkülere bağlanmış olmalarıdır.

Bu memleket geri zekalılarla, delilerle, ruh hastalarıyla doludur.

Ahlak, millet yapısının temelidir. O olmadan hiç bir şey olmaz.

Ahlakın meydana gelmesinde en önemli sebep soydur. Bir toplumun ahlaki, soyunun karışması ile değişebilir.

Milletler fedakar fertlerin çokluğu nisbetinde yükselir.

Türk bünyesini mikroptan temizleyecek en güzel tedavi usulü: katlıâm.

Milliyetçiliğin zamanı geçmez, dünyada milletler ve diller kaldıkça, milliyetçilik de kalacaktır.

Türk'e kefen biçenin ölümü korkunç olur.

Barış, savaşın başka metotlarla devamı ve silahlı savaşa hazırlığın ayrı bir şeklidir.

Türkçü; eyyamcı ve dalkavuk olamaz. Sert yaşamaktan hoşlanırve en büyük sertliği de nefsine karşı gösterir.

Yüzde yüz türk olduğun gün cihan senindir.

Tehlikeler nereden gelirse gelsin ve ne kadar büyük olursa olsun, tek çare ve tek ilacı türk ülküsü'dür.

Türkçü; hiç şüphesiz türk?den olur. Fakat her 'türkçüyüm' diyen türk, türkçü değildir. Samimi olması ve türkçülüğün şartlarına uyması lazımdır.

Türkler, türk soyundan gelenlerle türk soyundan gelmişler kadar türkleşip kendini o soya bağlayan ve beyninde hiçbir yabancı ırk düşüncesi bulunmayan fertlerin topluluğudur.

Kalem, fırça, mermer nedir? Birer oyuncak!şaheserler sungulerle yazılır ancak!

Ülküsüz millet, şuursuz insan gibidir.

Bir millet, büyümek ve iş yapabilmek için kendisinin büyük bir millet olduğu inancını duymalıdır.

İnsanları insan yapan, büyük bir düşüncenin ardından koşmalarıdır. İnsan, şeref için ve muhteşem saydığı bir gaye için ölmesini bilen yaratıktır.

Türkçüler için izmir'i kurtarmak için yapılan savaşla kıbrıs'ı kurtarmak için yapılacak savaş arasında hiç bir fark yoktur. Çünkü türk milleti bir bütün olduğu için türkçülük ancak ve yalnız bütün türkler?i içine alan bir milliyetçilik davasını ülkü edinir.

Türk bir vazife için yaratılmıştır. O vazife kainat güzelleştiği zaman biter.

Kendimize dönelim. Ahlak, edebiyat, musiki, giyim, zevk, yemek, eğlence, hukuk, aile, adet, anane ve her şeyde milli olalım.

Yüksel ki yerin bu yer değildir. Dünyaya gelmek hüner değildir.

Ortak düşüncesi olmayan toplulukta, herkes, yalnız kendi çıkar ve zevkini düşünür. Böyle bir toplulukta fedakarlık, saygı, nezaket kalmaz. Bencillik, kabalık, rüşvet, iltimas ve namussuzluğun türküsü alır yürür.

Ben, yabancı kaynaklı hiçbir fikri benimsemeğe tenezzül etmeyecek kadar millî şuur ve gurura malik bir türk?üm. Siyasi, içtimai mezhebim türkçülük?dur.

Bana göre ticanılık, nurculuk, yobazlık, komünizm ve partizanlık gibi hastalıkların sebepleri, milli ülküden yoksunluktur.

Türk olmak, için mutlaka müslüman olmaya lüzum yoktur. Çünkü bugünkü türkler arasında birkaç yüz bin saman, birkaç yüz bin hıristiyan ve hatta birkaç bin musevi türk (karayımlar) de vardır. Din ayrılığı yüzünden bunları türklük'den çıkarmaya hakkımız yoktur.

Irkî asaletimiz, enerjimiz ve insanlık meziyetlerimize dünya milletleri ve büyükleri hayran kalırken, bizim kendi milletimizi hiçe saymamız ve kendi kabiliyetlerimizden ümit kesmemiz eğer fena bir kasda makrünsa alçaklık, böyle bir niyete matuf olmadan inanılmış ise kör gözlü bir budalalıktır.

Topluluklar, fedakar fertlerinin çokluğu nispetinde yükselir.

Milli ahlak; bizim için cephelerde kan döken, tarlalarda alınteri akıtan ve nihayet bütçemizi doldurmak için kesesini boşaltan halkımızın, malına ve canına göz dikmemektir. Onun için çalışmayı, kendimiz için çalışmaktan üstün tutmaktır.

Bir gün ülkede milliyetçi geçinen politikacılar, yöneticiler, sanatçılar, aydınlar hiç bir çıkar kaygısına düşmeden, yiğitçe, korkusuzca türkçü söylemlerde, türkçü tavırlarla milletin karşısına çıkarlarsa o gün türkçülük büyük bir utkuya yaklaşır.

Herkes barıştan söz ettiği halde herkes savaşıyor. Çünkü herkes kendi yarınını, öbür gününü, daha uzak geleceğini emniyete almak istiyor. Çünkü kimse kimseye güvenmiyor. Çünkü herkes birbirinden korkuyor.

Bize yalnız dans etmesini, iyi giyinmesini, kur yapmasını ve aşık olmasını bilen gencin lüzumu yoktur. Bize bugün mesleğinde usanmadan çalışacak, yarın hudutta göz kırpmadan ölebilecek genç lazımdır.

Maddileşmiş bir insan vatan için olur mu? Bencil bir insan muhtaçlara yardım eder mi? Milletine inanmayan bir adam yabancı ile işbirliği yapmaz mı? Erdemi gülünç bulan birisi çalıp çırpmaz mı?

Türkçülük bir ülkü, siyaset ise iktidara geçme taktiğidir. Bu sebeple bir ana inanç ve ana düşünce olan ülkü asla değişmediği halde siyaset yani taktik her zaman değişir.

Türkçülük, bir fikir olduğu kadar da inançtır. İnanç olduğu için de tartışmasız, tenkitsiz kabul olunur. Onun tartışılacak ve tenkit olunacak tarafı temeli, esası değil, ayrıntılarıdır.

Ülkü; ilk önce, insanların gönüllerinde, gönüllerin derinliklerinde doğar ve kendini önce destanlarda gösterir. Sonra şuura geçer, büyük kılavuzlar tarafından açıklanır. Daha sonra da büyük kahramanlar, onu gerçekleştirmek için büyük hamleler yapar. Bu hamleler sırasında da ülkülü millet, kahramanların ardından gönül isteği ile koşar. Bütün bu uğraşmalar arasında da millet yürür, önce manen sonra maddetten ilerler, olgunlaşır, erginleşir.

Eski topraklarımızı kurtarmak isteğimiz emperyalizm ise emperyalistiz. Türkistan'ı, idil-ural'ı, azerbaycan'ı, kafkasya'yı, kırım'ı ve türkler?in yaşadığı başka yerleri iş!temek emperyalizm ise kutlu bir düşüncedir.

Din arabın, hukuk sizin(italyan), harp türklüğündür.

Haritalarda ırkımızın yaşadığı yerlere baktık, milletimize fenalık edenleri tarihte okuduk ve milli kini ateşten damgalar gibi kalbimize yazdık.

Türkler için milliyet her şeyden önce bir kan meselesidir.. Türklük yalnız manevi-ahlaki değil, aynı zamanda maddi (yani fizik, fizyolojik, fizyonomik ve antropolojik) bir şeydir.. Türk olmak için türk ırkının maddi ve manevi hasletlerini tevarüs etmek icap eder..bazılarının söylediği gibi milliyet yalnız anlaşma vasıtası olan dil'in birliği ile izah edilseydi bir istanbul yahudisinin bize bir kırgızdan daha yakın olması lazım gelirdi. Halbuki bütün kanunlara, siyasi ve içtimai hadiselere, propagandalara rağmen biz kırgızı kardeş, yahudiyi de köpek çifit olarak tanıyoruz. Çünkü kırgızın damarındaki kanın kendi damarımızdaki kan olduğunu, yahudinin ise bize düşmanlıkla yuğurulduğunu biliyor, seziyoruz..

Bir millet için, büyümekten korkmak kadar ölümcül düşünce olamaz.

Biz türküz. Tarihimize ve en yakın mazimize dayanarak türküz der ve bundan haklı bir iftihar duyarız.

Türkçülük, büyük türk ilinde türk uruğunun kayıtsız-şartsız hakimiyeti ve istklali ile türklüğün her yönden bütün milletlerden ileri ve üstün olması ülküsüdür.

Yaşayıp yükselmek, ahlaklı ve iradesi sağlam milletlerin hakkıdır.

Bana insanlardanmı bahsediyorsun? İnsanlar mazide ve tarihin yaprakları arasında kaldılar. Bu gördüklerin birer karikatürden başka bir şey değildir.

Çünkü biz artık insaniyet ve barış değil, milliyetçilik ve savaş istiyoruz. İnsaniyetperverlik köpekliktir. İnsaniyet milliyetçilikle asla uyuşamaz. İnsaniperverlik yüksek gurur ve haysiyet duygularına zıttır. İnsaniyetperverlik domuz katolik papazının ve sinsi protestan misyonerinin kendi alçakça maksatlarına âlet edindikleri bir tuzaktır. Hayır! Biz barışta da değiliz. Biz savaşçıyız.

Tarihi düşmanlar, ancak dışişleri bakanlarının dostudur. Milletin asla.

Türkçülük, yükselmek için değil, yükseltmek içindir.

Bir millet bağımsızlığını, hürriyetini ve sınırlarını kaybedebilir, hatta yıllar boyunca başka bir milletin esareti altında yaşamak zorunda kalabilir ama bütün bu unsurlar o milletin yok olmasına etken olamaz. Ancak kendi dilini kaybetmiş bir millet yok olmaya mahkumdur.

Yahudiler tam bir arap ülkesi haline gelen filistin'den nasıl arapları sürerek orada bir yahudi çoğunluğu yaptılarsa, biz de aynı şeyi yaparak bize ait olan toprakları mutlaka türkleştirmek zorundayız.

Türk topraklarında yaşamak hakkı yalnız türk'ün olmalıdır.

Yalnız kazancımızı, midemizi, maddemizi düşünmeyelim. Bunu hayvanlar da yapar. Daha çok manaya, düşünceye, ülküye dönelim. İnsanlık budur.

Türkçüler bugünlük ancak türkçü karakteri olan partileri tutarlar. Türkçülük?den sapan veya taviz veren hiç bir parti türkçüler'ce tutulmaz, tutulamaz. Türkçülüğün ne olduğu açık, seçik ortada bulunduğu için bugünkü tutumları ile hiç bir parti türkçü değildir.

Şerefliler taviz vermezler. Şerefin tavizi yoktur.

Yufka yüreklilerle çetin yollar aşılmaz.

Dünyadaki bütün milletler, yabancı devlet hakimiyetinde kalan soydaşlarını kendileriyle birleştirmek için silahlı ve silahsız savaşlar yaparlar. Bunun adı emperyalizm değildir, irredantelizmdir ki makbul bir davranıştır.

Sadece hayvanların milliyeti yoktur.

Ümit, en sonra terk olunan şeydir. ümitlerimiz kırık değildir. Uğrunda çalışanlar, ızdırap çekenler, ölenler bulundukça türkçülük mutlaka zafer olacaktır.

Bize bir gençlik lazımdır. Temelinde cehalet, duvarlarında riya, tavanlarında dalkavukluk bulunmasın.

Aslında beynelmilelçi olan sosyalizmin, türkiye'deki mümessilleri de milliyetçi olduklarını söylerler. Hatta orta asya'daki atalarımızla ilgimizi inkar edip bu topraklar üzerinde hititler'den başlayarak üstüste yığılmış olan etnik dokuntulerin karması olduğumuzu ileri sürenler de milliyetçilik davasındadır.