Nefretin sizi yenmesine asla izin vermeyin!...

Mutluluk, nelere sahip olduğumuz değil, ne kadar keyif alabildiğimizdir.

El ile övünülür de dövünülür de Dil ile övülür de sövülür de Göz ile görülür de örtülür de.

Türk televizyonları türk toplumunun ruh sağlığını tehdit eden en büyük unsurdur. Bunu göğsümü gere gere söylerim. Bu adi, pespaye programlar insanların birbirine yabancılaşmasını tırmandırıyor. İnsanları değersizleştiriyor, metalaştırıyor. Bunun sonucunda da toplumda birbirine saygı duymayan, nesne muamelesi yapan bir gençlik türüyor.

İnsan kendinden korkar, kendi gerçeğinden; en çok da duygularından. Sürekli aşkın nasıl da harika bir şey olduğundan bahseder durur. Saçmalık. Aşk acıtır. Duygular rahatsız edicidir. İnsanlara acının tehlikeli ve kötü bir şey olduğu öğretilir. Peki, hissetmekten bu kadar korkarken aşk nasıl mevzu bahis olabilir? Acı, insanları uyandıran şey olmalıdır. Ama insanlar acılarını saklamaya çalışır. Bu yanlış. Acı saklanacak bir şey değil, yanında taşınacak bir şey olmalı. Çünkü acıyı tadarken kendi gücünü hissedersin. Herşey acını nasıl yaşadığında gizli. Asıl önemli olan bu. Acı bir duygu. Duyguların senin bir parçan. Senin kendi gerçeğin. Eğer duygularından utanır ve onları saklamaya çalışırsan toplumun senin kendi gerçeğini mahvetmesine izin vermiş olursun. Acını hissedebilme ve yaşayabilme hakkın için savaşmalısın!

Cahilin sonunda göreceği şeyi, akıllılar başta görür.

Gel, gel yine her neysen, Kimsen yine gel; kâfirsen, Ateş ve put seversen yine gel; Girmez ki, umutsuzluk dergâhımıza.