Nabizade Nazım Sözleri ve Hayatı

Zavallı insanlar! Aşk girdabı içinde döne döne, bata çıka bir felaket denizine doğru sürüklenip giderler de hala kendilerini aşk ile pençeleşmeye teşvik ederler!

Halbuki heyhat! Dünyada varlığımdan emin değilim, aşkımdan nasıl emin olurum?

Aman Ya Rabbi! Ayrılık da bir bela kavuşma da!

İnsanın gönlüyle başa çıkması kolay değilmiş.

Derler ki insan rüyasında düşündüğünü görür. Halbuki ben her gece onu düşünerek kendimi kaybettim.

Mutluluk düşüncenin rahatlamasıdır.

Sevmek, sevilmek! İşte bu eziyet dünyasında insanın yüzünü güldüren saadet bu nimetten ibaretti.

Küçülmelerim alçalma derecesini bulaşsa da yine de bir küçülme daha ister.

Tesadüfler neler yapmaz.

Bende kararlılık düşünülemez.

Of! Bu hayat bende dayanma gücü bırakmayan bir işkence oldu.

Fikrimce diyordum ki ruhu yani aşkı beni mutlu ediyor; varlığı varsın gözümden uzak olsun, bana onun aşkıyla hayali yeterlidir.

Bekleyişin boşuna ey zavallı aşık!

Sebebini bilmediği halde kendisin de ağlama isteği hissetmekteydi.

Mümkün değil! Benim bu çocukla anlaşmak mümkün olmayacak... Beni adeta bir şiddetli savaş ilanına mecbur edecek gibi görünüyor. Ya o halde ben, zavallı ben ne yapacağım?

Ya aşk! Ah! Eğer gözden ırak olan gönülden de ırak olursa...

Hırçın kız sevgiyi yalnızca kitaplarda görmüştü.

Ah nefret de zor, intikam da zor!

Gülümseyişinden güller açılırdı, gözlerinden tertemiz ışıklar saçılırdı.

Güneş batıyor, ben de yok oluyorum!

Halkımızın çocuk terbiyesi oldukça tuhaftır. Terbiye edelim derken terbiyesini bozarlar da haberleri olmaz.

İnsanlık o kadar şerefli bir nimettir ki sevgili için bile feda edilemez.

Kadın gönlüyle şaka olmaz...

Derler ki insan her gece rüyasında düşündüğünü görür. Halbuki ben her gece onu düşünerek kendimi kaybettim.

Ne bulunduğu yeri fark edebiliyor, ne gittiği yolun sonunu görebiliyordu...

Kadınların duyguları oyuncak değil, siz fazla çocuksunuz...

Ah umut, umut! sen insanlara ne kadar büyük hizmetler edersin...