Memleketim adına sevindim, Mardin adına sevindim. Memleketim için hayırlı uğu...

Ya Rab belâ-yı aşk ile kıl âşina beni, Bir dem belâ-yı aşktan etme cüda beni.

Hayır hayır mey us olmayalım Biz ölmedik, yaşıyoruz... Bu memlekete göz diken kuvvetleri yakacak, eritecek hararetimiz, hem de pek mebzul. Yalnız, bunu da unutmasınlar ki, Çanakkale kahramanlarının, mavibeyaz kucağında haç taşıyan Yunanlılığın canavar hakimiyeti altında yaşatacak tek hemşiresi, tek bir validesi, ufak bir Türk benliği yoktur. Ve illâ Avrupa, Neron gibi bir şair olmak istiyorsa, bizler, kendi ellerimiz, kendi varlığımızla, binalarımızı, topraklarımızı cayır cayır yakar ve beşeriyetin paslanan vicdanına Roma nın yanışından feci bir sahne-i şiir ve hayâl yaratmakta gecikmeyiz. Çünkü tarihimiz var. Çünkü bizi tel'in edecek ecdadın ruhu, ahfadın feryadı var. Çünkü herşeyden üstün namusumuz var...

Billur en güzel kahkahasını kırılırken attı.

Nesnelerin bir ters yüzü vardı, insan aklını kaçırdığı zaman bunu görürdü.

Kendimizle ilgili problemimizi çözerken alınganlıklarımız, kırgınlıklarımız devreye girer. Ya da arkadaş veya iki kişi arasında bir sorun varken, özellikle konu sıcakken çözmesi çok zordur, empati kurmakta zorlanılır. Ama romanlar, başkalarının hayatı üzerinden, düşmanın da insan olduğunu, katilin neden eylemini gerçekleştirdiğini anlama olanağı verir. Bu yüzden roman okuyan kişiyle okumayan kişi arasında çok fark vardır. Roman okumak, insanla hayvan arasında en büyük fark olan empatiyi geliştirir.

İnsan özgür olmadan, huzurlu ve mutlu olamaz.