Martin Heidegger Sözleri ve Hayatı

Şu düşündürücü çağımızda, daha da düşündürücü olan, bizim hâlâ düşünmüyor olduğumuzdur.

Dil varlığın evidir; düşünürler ve şairler bu evin bekçileridir.

Her soru bir arayıştır.

Dil varolmanın evidir.

Ölüm, her bir bireyin onu bir başkasına geçirme gibi bir olanak olmaksızın kendi başına karşılaması gereken tekil bir deneyimdir.

Noksanlık şu demektir; birbirine ait olanın, henüz bir arada olmayışı.

Belki de sonsuzluk, gerçek varoluşun bir şartı.

Enformasyon çağı önlenemez bir şekilde her yerde kendi

Varoluşun özü, tasadır. Tasa, insanın dünyaya terk edilmiş bir varlık olmasından kaynaklanır.

Eğer ölümün her an ve her yerden gelebileceğini kabul edersem, bencilliğimden gelen 'şimdi ve burada' ya ilişkin tembelliğim kaybolur.

Yaşamın sınırlı oluşu, beni geçmişin zincirlerinden kurtarır ve geleceğe serbest bırakır.

Benim varlığım, benim derimin içinde olup biten bir şey değildir.

Herkes' her yerde hazır bulunur, ama insanın karar vermesi gerektiği yerde 'herkes' ortadan çekilmiştir. Fakat kararlar önceden herkesçe verildiği için 'herkes' insanın sorumluluğunu alır. 'Herkes' kolayca her şeyin sorumluluğunu yüklenebilir, çünkü bu alanda yapılıp edilmiş olanlardan ötürü hiç kimseden tek başına kendisini sorumlu sayması beklenmez. Yapılıp edilenlerden sorumlu hep 'herkes' ya da 'hiç kimse'dir.

Felsefe yapmak Varlık'ın anlamını sorgulayan sorular sorarak onu açıklamaktır.

Bir nehir, köprü kurma niyetimizi körükler, fakat karşılıklı iki kıyıyı tek bir bütünün parçaları olarak bir araya getiren durum bizim nehri geçme isteğimizdir: normalde hiç bir ilişkisi olmayan iki nehir kıyısını bütünleştiren.

Niye varolan da, hiçlik değil? Sorun bu!

İnsanın, yurtsuzluktan kurtulması ancak, metafizik düşünmenin aşılmasıyla olabilir.