Ludwig Wittgenstein Sözleri ve Hayatı

Filozof bir soruyu bir hastalık gibi ele alır.

Felsefe uğraşı ilkel kaosun ortasına dalmayı ve orada kendi evinde hissetmeyi gerektirir.

Felsefenin amacı nedir? Şişeye düşen sineğe çıkış yolunu göstermektir.

Eğer insanlar hiç salakça şeyler yapmasaydı, akıllıca işler yapılamazdı.

Yazımın, başkalarını düşünme sıkıntısından kurtarmasını değil, eğer olanaklıysa insanın kendi düşüncelerini harekete geçirmesini istiyorum.

Başkalarına, senin için ifade ettiğinden daha fazla bir şey ifade edemez. Sana neye mal olmuşsa, onlar da o kadar ödeyecekler.

Hakkında konuşamayacağımız şeylerde sessiz kalmamız gerekir.

Felsefede ben'den, psikolojik olmayan anlamda söz edilebilecek ve edilmesi gereken bir yol vardır.

Eğer bir aslan konuşabilseydi, onu anlayamazdık.

Eğer doğruyu söylemek işimize yaramıyorsa neden doğruyu söyleyelim ki?

Demokrasi insanları sayar, halbuki onları tartmak gerekir.

Bir tasarımın doğru ya da yanlış olduğunu bilmek için onu gerçeklikle karşılaştırmamız gerekir.

Düşündeki düğümleri çözmek sorunları çözmekten daha önemlidir.

Çabalarımın başka düşünürlerinkilerle ne ölçüde çakıştığını, ben yargılayacak değilim. Hem burada yazdıklarım, tek noktalarda hiçbir yenilik savı taşımıyor; bu yüzden de hiçbir kaynak belirtmiyorum, çünkü düşündüğümü benden önce bir başkasının düşünmüş ol

Dil dünyayı resmeder.

Mantığın tüm önermeleri totolojinin genellemeleridir ve totolojinin tüm genellemeleri mantığın önermeleridir, bunlardan başka mantıksal önerme yoktur.

Kader doğanın anti tezidir.

Dünya, nesnelerin değil olguların toplamıdır.

Ancak kendinde devrim yapabilen devrimci olabilir.

Tarihin benimle ne işi var? Benimki ilk ve tek dünya.

Başkalarının derinlikleriyle oynama.

Ad vermek, bir şeye etiket iliştirmekten farksızdır.

Dilimin sınırları, dünyamin sınırlarıdır.

Bir insan kilitli olmayan, ama içeriye doğru açılan bir kapıyı boyuna itiyor, çekmek aklına gelmiyorsa, odada hapistir.

Kolum yukarı kalkar olgusunu kolumu yukarı kaldırırım olgusundan çıkarırsak geriye ne kalır? İnsan kalır.

Ben her nesneyle nesnel olarak karşılaşır, ama ben'le karşılaşmaz.

Dünyadaki başka insanların bana dünya hakkında söyledikleri, benim dünya deneyimimin çok küçük ve önemsiz bir kısmıdır.

Şişenin içinden dışarı çıkmak isteyen ama sürekli cama toslayarak, sersemleyen sineğe: dışarısını görebilirsin bunu anlıyorum, ama asla dışarı çıkamazsın! Sen cama toslamaya mahkumsun.

Neden buradayız bilmiyorum, ama eğlenmemiz için olmadığı kesin.

Öyle bir duygumuz vardır ki, bütün olanaklı bilimsel sorular yanıtlandığında bile, yaşam sorunlarımıza daha hiç dokunulmamıştır. Tabii o zaman da hiç bir soru kalmamıştır; yanıt da tam budur.

Bir sözcüğün anlamı, onun dil içindeki kullanımıdır.

Ancak kendinde devrim yapabilen devrimci olur.