Konstantin Stanislavski Sözleri ve Hayatı

Zorlama işin içine girdiğinde yaratıcı çalışma son bulur, tabi ki sanatın kendisi de.

Gerçek duygusu, kendi içinde gerçek olmayan şeylere dair duyguyu da barındırır.

Oyuncunun biricik kaygısı, sanatlı eylem yaratmaktır.

Kendinde sanatı sev, sanatta kendini değil.

Bir nokta üzeride aşırılıkla direnmemek, alışılmış olanı boyuna yinelemektir.

Yaratma arzusu uyandırmak kolay bir şey değildir; o arzuyu öldürmekse son derece kolaydır.

Neden dünkü oyunum bugünkünün aynısıydı veya kesinlikle yarınkinin de aynısı olacaktı? Hayal gücüm mü kaybolmuştu ya da kullanabileceğim başka kaynak malzemem mi yoktu?

Ünlü harfler bir nehir, ünsüz harfler de o nehrin kıyılarıysa, sel basmalarını önlemek istiyorsak kıyıları güçlendirmek şarttır.

Ne yazık ki dünyaya beğeniden daha çok zevksizlik hâkimdir.

Seyircileri şahsi cazibeleriyle olmasa da, sanatsal yolla yarattıkları cazibeyle etkilemeleri pekâla mümkündür.

İnsanlar o kadar aptal ve omurgasızlar ki, hâlâ yaratıcı sanata ayrıldığı sanılan bir yere, önemsiz, sıkıcı çekişmeleri, haseti ve entrikaları koymakta tereddüt etmiyorlar.

Yönetmen der ki: Bir aktör de tıpkı bir çocuk gibi, her şeyi baştan öğrenmelidir; bakmayı, yürümeyi, konuşmayı...

Bir tutkuyu yaratmak zordur, öldürmekse oldukça kolay.

Meselenin özü, gerçek ne kadar basit olursa, ona ulaşmanın o kadar uzun süreceğini kavramaktan ibaretti.

Oysa taklitten, yaratılmış bir eser çıkmaz.

Yaratma, sonsuzluğa göredir.

Demek ki, bir karakteri şekillendirmek, oyuncu-bireyi saklayan maskedir.

Sanat, güzellik ve asalet katar; güzel ve asil olan şeyler de cazibenin gücüne sahiptir.

Sanat, en ufak dokunuşlarla başlar.

Duymak, söylenmiş olan şeyi görmektir; konuşmak, görsel imgeler çizmektir.

Yaşlılığın doğasını inceleyerek işe başlasan daha iyi edersin. Böyle yaparsan kendi yaratılışında ne araman gerektiği daha açık seçik belirir.

Bazen hayalinizde, gerçek hayatta olduğundan daha yoğun, daha canlı bir hayat kurabilirsiniz.

Hayatta en büyük bilgelik, kendi eksikliğinin bilincinde olmaktır.

Sanattaki kendinizi değil, kendinizdeki sanatı seviniz.

Bir oyuncu kendi dilini bütün incelikleriyle kavramış olmalıdır. Eğer kötü bir konuşmayla ifade edilecek olursa, duygulardaki bütün incelikleri ayırt etmenin nasıl bir faydası olabilir ki? Birinci sınıf bir müzisyen hiçbir zaman akortsuz bir enstrüman çalamaz.

Konuşmanız ölçülü olursa, susmanız etkileyici hale gelir.

Eğer bir eylemin psikolojik bir altyapısı yoksa, o eylem ilgimizi çekemez.

Makyajsız da bir maske takınılabilir.

Kendi bir şey bilmezken başkalarına öğretme derdine düşmüşler de var.

Gözlem yapma yetisi olmayan birisine, doğanın ve hayatın onun gözünün önüne sermeye çalıştığı şeyleri fark etmesini nasıl öğretebilirsiniz?