Ivan Turgenyev Sözleri ve Hayatı

İlk aşk, devrimden farksızdır; hiç değişiklik olmadan sürüp giden hayat bir anda darmadağın oluverir.

Zaman bazen kuş gibi uçarak, bazen de solucan gibi sürünerek geçer. Ama insanın özellikle en çok hoşuna giden şey, zamanın çabuk mu, yoksa ağır mı geçtiğini fark bile etmemesidir.

Alabileceklerini kendin al ve başkalarının seni avuçlarının içine almasına izin verme! Kendine ait olmak; yaşamda esas mesele budur.

Ama gene de şunu söyleyeceğim, tüm hayatını bir kadının aşkına yatıran, kaybedince de çöken, artık hiçbir işe yaramayacak kadar kendini bırakan, hayata küsen bir erkek, erkek değildir.

Zaman, bilindiği gibi, bazen kuş gibi uçar, bazen de solucan gibi sürünerek geçer; ama insan en çok zamanın ağır mı, yoksa çabuk mu geçtiğini fark etmediği vakit kendisini iyi hisseder.

Övündüğünüz onurunuz size ihanet etti.

Bir adama 'aptal' deseler de dayak atmasalar üzülür; ama 'akıllı' deyip de sonra onun parasını vermeseler, zevk alır!

Her insan pamuk ipliğine bağlı; her an altından bir uçurum açılabilir.

Sevdiğinin gözlerinde gözyaşları görmemiş olanlar, insanın kalbi minnettarlıkla ve çekingenlikle titrerken dünyada ne denli büyük mutlulukların olabileceğinden habersizdirler.

Sövüp saymak için bile olsa, insanın başkalarına ihtiyacı vardır.

Ölüm çok eski bir şakadır, fakat herkese yeni görünür.

Şu karıncaların, böceklerin ve öteki bay böcekgillerin ciddiyeti yok mu, beni dünyada en çok şaşırtan budur. Öyle tumturaklı bir tavırla koşturup duruyorlar ki, sanki bir önemi var yaşamlarının! Düşünün bir; varlıkların en yücesi, kralı olan insanoğlu onlara bakmaya zaman buluyor ama, bu onların umurunda bile değil. Sonra, herhangi bir sivrisinek, bu en yüce varlığın burnuna konuyor ve onu yiyecek olarak kullanıyor. Bu, onur kırıcı bir şey. Bu açıdan bakarsak, böceklerin yaşamı bizimkinden niye daha kötü olsun? Biz kendimizde, kurum satmaya hak görürken, onlar niye bu hakkı görmesinler kendilerinde?

Ölüm eski bir şey; ama ne zaman başa gelse yepyeni.

İhtiyaç her şeyi öğretir, birçok şeylerden de vazgeçirir.

İrade, özgürlükten daha değerli olan tek şeydir.

Beni unutursunuz! Ölüler Canlılar'a arkadaş olamaz.

İlk aşk, devrimden farksızdır; hiç değişiklik olmadan sürüp giden hayat bir anda darmadağın oluverir.

Ölüm eski bir olaydır, ama her insana yeni görünür.

Zaman bazen bir kuş gibi uçar, bazen de bir tırtıl yavaşlığıyla geçer. İnsan zamanın hızlı mı , yavaş mı geçtiğini fark etmiyorsa mutludur.

Ölüm, ağıyla balığı yakalayan ve onu bir an için suya bırakan balıkçıya benzer. Balık yüzmektedir ama, ağa düşmüştür bir kere; balıkçı dilediği zaman çeker onu.

Ölüm eski bir şeydir; ama her insana yeni görünür.

Hatıra çok, fakat hatırlanmaya değer hiçbir şey yok! İleride, önümde, uzun, çok uzun bir yol duruyor; benim ise hiçbir hedefim yok... Canım adım atmak bile istemiyor.

Zaman kimi kez bir kuş gibi uçar, kimi de bir sümüklüböcek gibi ağır ağır geçer; ama insan zamanın yavaş mı, hızlı mı geçtiğini fark etmiyorsa, işte o zaman çok mutludur!

Sevilen bir varlığın gözlerinde bu gözyaşlarını görmemiş bir kişi , insanı dünyada bu denli mutlu eden olayın olduğunu bilmez.

Bazı yaralar vardır ki, kapanmış olsalar bile dokununca sızlarlar.

Zaman bazen bir kuş gibi uçar, bazen de bır tırtıl yavaşlığıyla geçer. İnsan zamanın hızlı mı, yavaş mı geçtiğini fark etmiyorsa mutludur.

Her güzellik elle tutulmaz, yakalanmaz. Eski ustalar güzelliğin peşinden koşmadılar. Bu, onların yapıtlarında kendiliğinden vardı. Onlar tüm dünyayla ilgiliydiler.

İnsanın başına nasıl bir felaket gelirse gelsin o, ya aynı gün ya da en çok ertesi gün karnını tıka basa doyuracaktır.

İnsan her şeyi anlamaya yeteneklidir. Evreni dolduran esirin titreşimini de, güneşte olup bitenleri de; ama başka birinin, burnunu neden kendi gibi değil de başka türlü sildiğini.. işte onu anlayamaz.

İlk aşk ihtilalden farksızdır. Tekdüze süren hayat birdenbire darmadağın oluverir.

Bencil insan, tek başına kalmış meyvesiz bir ağaç gibi kurur gider.

Bir insan her şeyden vazgeçebilir.

İradesi zayıf insanlar bir şeye kendiliklerinden son veremezler, bunun onun dışında oluşmasını beklerler.

İnsanoğlunun duaları hep mucizeler içindir. Her türlü dua aslında şuna indirgenebilir: Yüce Tanrım, lütfen iki kere ikinin dört etmemesini sağla.

Tek tek insanları anlamak için zahmete girmeye değmez. Bütün insanlar özdeştir, bedence olduğu gibi ruhça da. Tümümüzün bir beyni, dalağı, yüreği ve ciğerleri var, bunlar özdeş yapıdadır. Moral denilen şeyler de özdeştir hepimizde.. Ufak tefek değişiklikler önemli değildir. Bir tek insanı ele almak, bütün ötekileri tanımak için yeter. İnsanlar ormandaki ağaçlar gibidir: Hiçbir bitkibilimci, tek tek bütün meşe ağaçlarını incelemeye kalkmaz.

Hayat öyle bir biçimde olmalıydı ki, her anı anlamlı olsun!

Zaman, bilindiği gibi bazen kuş gibi uçar, bazen de solucan gibi sürünerek geçer. ama insan en çok zamanın ağır mı, yoksa çabuk mu geçtiğini fark etmediği vakit kendisini iyi hisseder.

İnsan en çok zamanın ağır mı, yoksa çabuk mu geçtiğini farketmediği an kendisini iyi hisseder.

Bütün dehamı, bütün eserlerimi akşam yemeğine geç ya da erken gelmemle candan ilgilenen bir kadın uğruna feda etmeye razıyım.

Hiçbir şeye inanmamaya cesaret edebilen birini görmek beni oldukça heyecanlandırır.

Hiçbir şey çok geç gelen bir mutluluk kadar kötü ve incitici olamaz!

Kadın aşkından koru kendini oğlum. Bize mutlulukla birlikte zehir sunan bu duygudan kork!'' diyordu mektubunda babam.

Yaşadığım zaman parçası, benden önceki ve benden sonraki zaman ile ölçülürse öylesine bir hiç ki.

Geçmişi hatırlamak anlamsız. Geleceğe gelince bunun için kaygılanmayınız.

Yoksa o, bir anlık da olsa, senin gönlüne yakın olsun diye mi yaratıldı?