İnsan hiç, hiçbir zaman istediğini yapamıyor, sürüklenip gidiyor....

Uzanmış koca burun açık denize doğru, Lacivert ve gri gecenin değerinde. Karanlıkla başlar bir dünya sevgisi, Deniz feneri parlar, Talihe aldırmadan kayalar üzerinde. Bulutlar birleşir alaca düzlüklerde, Çöker uzak limanlardan bir sis. Bir sıkıntı başlar karanlığında kaderin, Bildirir, yanınca yanınca, Ömrün neresindesiniz, aşkın neresindesiniz? Yüreğin mi daralıyor, yıldız ışığında, Bırak anılar gitsin biraz daha geri. Ruhu götürmeden vakit yürüyebilir, Düşün nasıl durmuş sabırla yüzlerce yıl, Hep bu benekte bu deniz feneri. Bak deniz savaşlarına, yaşlı korsanlara, Uçan dalgalara, uyuyan rüzgara bakmış, Bir tek göz kadar kara ve mavi, Enginle boş, Kısmetsiz balıkçılara bakmış. Saçlarında tuz kokan, ölü kokan bir serinlik, Yüzünde bir fırtına tadı. Durursun yorgun, umutsuz, Birden bir daha yanıp söner, sevinçle titrersin, Bir şey, belki de yaşaman uzadı.

Allahsız adamın fikrine, allahsız cemiyetin mefkuresine, allahsız idarenin başarısına ve allahsız ordunun silâhina inanmıyorum!

Pascal'ın dediği gibi, öğretiler biraz sıkıştırıldığında, çelişkilerle dolup taşarlar, oysa bir açıklık havasına sahiptirler, ilk bakışta anlamlıdırlar.

Öyleyse haydi Türkiyem ileri.

Sezgi çok şey yapar; Bununla, görünüşte tamamen farklı olan şeyler arasında bir bağlantı görme yetisini kastediyorum; bizi çok sık yoldan saptırmaktan geri kalmıyor.

Hani anlat desem içindeki sevgiyi; ilk kelimenden sonra kaç dakika sürer? Söylesene beni kaç harfle sevdin?