İlhan Arsel Sözleri ve Hayatı

Sınırsız şekilde gelişmeye müsait bir insan beyni olduğu sürece, gericilik daima ezilecektir.

Kur'an yakıldığı zaman tahrik olup vahşi hayvanlar gibi etrafa saldırarak dünyayı kana bulayan İslamcılar, İnsan yakıldığı zaman kıllarını kıpırdatmazlar. Çünkü, kişinin insanlık haysiyetine, kısacası insan'a değer vermeyen bir dinin (İslam) mensupları olarak, inanmadı diye, erkeğe itaat etmedi diye, farklı dine mensup diye o insan'ı yakan bizzat kendileridir. Şeriat tarihi bunun nice örnekleriyle doludur. Bu ikiyüzlülük kökenini İslam şeriatı'nın kendilerine aşıladığı ikiyüzlü tabucu ahlak anlayışından alır.

Yeryüzünde bir başka toplum gösterilemez ki, biz Türkler kadar öz benliğini yitirip mensup bulunduğu din içerisinde erimiş olsun. Bir başka Müslüman toplum yoktur ki, biz Türkler kadar ulusal gelenek ve niteliklerini, dilini, tarihini ve her şeyini İslâmiyet adına unutsun ve kendinden olmayan bir kılığa bürünsün. Ve üstelik bununla da kalmayıp, dini uygulayacağım diye kendi öz ceddinin ruhuna tükürsün.

Batı dünyası 'dini duygularını rencide etme' endişesini yenebildiği ve dini, peygamberleri eleştirip yerebildiği içindir ki akıl çağına yönelmiş ve İslam dünyası bunu yapamadığı içindir ki geriliklere, ilkelliklere gömülmüştür.

Bizim azametli padişahlarımız saray havuzlarında cariyelere göbek attırırlarken Batıda Büyük Frederikler, en ünlü Batılı düşünürlerden, Leibnizden veya Thomasiustan, Voltaireden, Diderottan feyiz almakta, bu bilginlerin kültürü ile hal ve hamur olmakta idi.

Şeriâtın; insan beynini kemirici, aklı ve mantığı yok edici, düşün gücünü yitirici, yaratıcı zekâyı körletici ve bütün bunlar dışında insan varlığını kul kertesine indirici ve tek bir tümce ile kişiyi uygar gelişmeden önleyici bir felâket kaynağı olduğunu anladığım ve şeriât ile beslenen yığınların insanlığa düşman kesildiğini izlediğim andan bu yana, şeriât zihniyetiyle savaşmayı ve Türkün kafasını ve ruhunu şeriât mikrobundan arınmayı kendime yaşam amacı bilmişimdir.

Yeryüzünde bir başka toplum gösterilemez ki, biz Türkler kadar öz benliğini yitirip mensup bulunduğu din içerisinde erimiş olsun. Bir başka Müslüman toplum yoktur ki, biz Türkler kadar ulusal gelenek ve niteliklerini, dilini, tarihini ve her şeyini İslâmiyet adına unutsun ve kendinden olmayan bir kılığa bürünsün. Ve üstelik bununla da kalmayıp, dini uygulayacağım diye kendi öz ceddinin ruhuna tükürsün.

Şu muhakkak ki, biz Türkler, şeriat bataklığına saplandıktan bu yana özellikle iki güzel niteliğimizi yitirmişizdir ki, bunlardan biri 'akılcılık' ve diğeri de 'kadına saygı'dır.

İnsan aklı, Kuran gibi tutarsızlıklarla ve aklı dışlamalarla dolu bir kitabın Tanrı'dan gelmiş olamayacağını anlayacak güçtedir.