İhsan Eliaçık Sözleri ve Hayatı

İsteseniz bile camiye, cumaya, kiliseye gidemiyor, ayin yapamıyor, Kabe'ye bile giremiyorsunuz. Demekki neymiş ibadet esasen bunlar değilmiş? Bugünün ibadeti temizliktir, sosyal mesafedir, dahası aşıyı bulmaktır. Çünkü ibadet iyilik yapmaktır.

Kime, neye Hayır diyemiyorsanız, ilahınız odur. Kendi iç dünyanızda veya dışarıda.

Biat kültürü de yanlış anlaşılıyor. Biat sözleşmedir aslında, kölenin efendisine itaati değildir.

Kurban, yakınlaşma bayramıdır. Hediyeleşeceğiz. İlla kan mı dökeceğiz yani, kan dökmeden olmuyor mu bu işler? İkram ille et mi olur? Allah, kan dökülmesinden hoşlanan bir tanrı değil. Kurban Kesmek Şaman Kültürüdür.

Kafir dine inanmayan değildir. Kafir mülk ve servet sahibi olup mülk ve serveti ile yoksulları ezenlerdir.

Kapitalizmin tanrısı mamondur yani paradır. Tapusu da mülkiyettir. Bu ikisini tartışmak lazım. Mamonu ret etmek gerektiğini düşünüyorum. Yoksa bu dine giremezsin.

Şeriat hukuk demektir. Şeriat sana diyor ki insan öldürme, kan içme, fesat çıkarma, hayvanları öldürme, leş yeme.

Kur'an'a, kalpsiz dünyanın kalbi olarak bakın.

Kuran'da geçmeyen herhangi bir şeye uymak, kabul etmek zorunda değilsiniz.

Duruş olarak kapitalizme kesin çok uzağım, ama sosyalizme yakın durmaktayım.

Siyaseten konuşmuyorum, Söylediğim şu: Kur'an'dan kapitalizm çıkmaz. Çıksa çıksa dini ahlaki bir sosyalizm çıkar. Sosyalizm, dinlerin nispeten tarihten çekildiği bir anda modern çağın vicdanı olmuştur.

Din, yaşam biçimidir.

Tüm Dinlerin Özü Şudur: Öldürmeyeceksin, çalmayacaksın, yalan söylemeyeceksin.

Adalet ve mülkiyet dinin en önemli meselesidir.

Dini ibadethanelere mahkum etmek tapınakçılıktır.

Eğer bir din insanları mutsuz ediyorsa, sizi nefrete sürüklüyorsa o Allah'ın dini değildir. Çünkü din insanları mutlu etmek ve birleştirmek için vardır.

Kendi ellerimizle yonttuklarımız sadece para da değildir. Kimimiz kendi ellerimizle yonttuğumuz başarıya tapar. Öyle ki o noktaya dişimizle tırnağımızla kazıyarak yontarak gelmişizdir, bu nedenle de tapınılmaya layıktır. Kimimiz kendi ellerimizle yonttuğumuz bahçelere, saraylara, köşklere tapar. Öyle ki onlar ne kadar güçlü olduğumuzun göstergesidirler ve yıkılmayacak bir mülkün abideleri olarak bize korkulardan emin, güven dolu bir gelecek vadederler. Onlara baktıkça içimiz huzurla dolar, ruhumuz secdelere kapanır. Şehrin tapınakları olan alışveriş merkezlerine , mabede gider gibi huşu içinde gideriz. Alışverişte aldıklarımızı, eşyada ruh gören ilkel dinler gibi sever okşarız. Bir tür modern animizdir bizimkisi. Dünya malını çok sever eşyaya tapınırız, haz alırız. Haz aldıkça da onun kölesi oluruz. Esaret bile değildir bizimkisi, çünkü esaret bedelli olur, asıl kölelik ruhtadır.

Yeryüzünde kralların, otoritelerin icraatlarını en çok eleştiren kitap Kur'an'dır. Her sayfasında mazlumun çığlığı ve öfkesi vardır.

Yoksula yardım edersem hayırsever derler. Niye yoksulluk var bu bollukta dersem? Siyaset yapma aaa hoca diyorlar.

Toplum hayatında en büyük erdem, 'Adalet ve Dayanışmadır.'

Bir insanın gırtlağını acımasızca kesen dindara bakıyorum.. Bir de gazdan boğulacak kediye ağlayan dinsiz kadına bakıyorum.. Beynimde depremler oluyor.. Bir insanın gırtlağını kesen dindarlarla cennette olacağıma; Kediye ağlayan dinsizle cehennemde yanmaya razıyım.

Madem devlet 'Dini değerleri' çok önemsiyor, aşağılayana ceza veriyor, o halde faizi yasaklasın, bankaları kapatsın da görelim.

Kuran'a göre insanlar inananlar ve inanmayanlar diye ikiye ayrılmazlar. İnsanlar zalimler ve mazlumlar diye ikiye ayrılır.

Eğer bir din insanları mutsuz ediyorsa, sizi nefrete sürüklüyorsa o Allah'ın dini değildir. Çünkü din insanları mutlu etmek ve birleştirmek için vardır.

Benim dinim adalet, hak, vicdan. Buna göre yaşayanlarla aynı dindeniz. Kendinize ne derseniz deyin, kim olursanız olun. Genç evli çifti üç ay kira ödemedi diye sokağa attıran hacı ile cennette olmaktansa, kediye ağlayan ateistle cehennemde yanmaya razıyım.

Bir insanın gırtlağını acımasızca kesen 'dindara', bir gazdan boğulacak kediye ağlayan 'dinsiz' kadına bakıyorum... beynimde depremler oluyor.

Ramazan artık zengin eğlencesine dönüştürülmüştür.

Din adamı mantığı, bir yıldız veya sanatçı mantığı gibidir. Hayatın dışına çıkmayı, insani yönlerini mümkün mertebe insanlara göstermemeyi esas alır. İnsanlara hep etkileyici görünmek ister. Aksi halde gözden düşecektir.

Peygamberin sofrasına elinde bira ile birisi gelse ne yapardı ? Hiç kimseyi kovduğu, git dediği görülmüş müdür ? Peygamberin mescidine gelip köşesine işeyen, duvarına balgamını tüküren bile oldu. Hiç birini kovmadı, tartaklatmadı, hele gel konuşalım dedi.

Mülk Allah'ındır. Yastık altı da dahil.

Kuran'ı okurken, dışarıda gürül gürül akan hayatın sesini, diri diri toprağa gömülen kız çocuklarının iniltisini, köle feryatlarını, at kişnemelerini, kılıç şakırtılarını duymuyorsanız onu asla okumuş olamazsınız...!

Kur'an'a, kalpsiz dünyanın kalbi olarak bakın.

Dindar yoksula zikirmatik makinesi... Bakan oğlunun evinden para sayma makinesi... Budur abdestli kapitalizm.

Namaz dinin direği değil, gereğidir.

Peygamberimiz lüks ve şatafat gösterisi olduğu için altını ve ipeği yasaklamıştı. Fakat sonra erkeklere haram, kadınlara serbest yaptılar. Adam kendisi altın yüzük takmıyor ama karısının kollarını şangır şungur altınlarla dolduruyor. Yolda yürürken örtüsünün altından altın, bilezik şakırtıları geliyor. Burnunu göstermekten çekiniyor ama altın bilezik şakırtılarından hiç rahatsız olmuyor. Neymiş, kadınlara caizmiş, Hayır! Müslümanım diyen hiç kimse böyle zengin budalası olamaz.

Velhasıl, ömrümüz kendi ellerimizle yonttuklarımıza tapınmakla geçiyor. Kimimiz kendi ellerimizle yonttuğumuz servete tapınıyor, kimimiz devlete, kimimiz şöhrete, kimimiz şehvete tapınıyor. Bütün bunlar ancak saf bir yürek temizliği, ihlas içindeki özgür ve yüce ruhları teslim alamaz. Sadece özgür ve yüce ruhlar kendi elleriyle yonttuklarına tapmazlar. Çünkü yalnızca onlar 'Hayır-La' diyebilme cesaret, kabiliyet ve imanına sahiptirler.

Bizim işimizin 'gönüller fethetmek' değil; 'zihinler açmak' olduğunu hatırlatırım. Malum bu işin bedeli ağır, sabrı zor ve fakat meyvesi tatlıdır.

Ali Şeriati, putu şöyle tarif eder; 'Allah'a, kendi koyduğun, yani kendi yonttuğun kurallarla ibadet edersen, onu kendi putun yaparsın.' Demek ki Allah bizim için put olabilir. Allah'a nasıl ibadet edileceğinin kurallarını sen kendin koyduğun zaman, Allah adında bir puta tapmış oluyorsun. O Kur'an'da ki Allah olmuyor. Çünkü Allah ile diyaloğa girmiyorsun, kuralları tek yanlı olarak sen koyuyorsun. Allah'ı susan tanrı yapıyorsun. İşte bu da bir putlaştırmadır.

Anlatmayacaksın; yapacaksın. Çünkü yaptığında zaten anlatıyorsun demektir.