Harun Iskaracı Sözleri ve Hayatı

Biraz yağmur yağsın yüreğine, ferahlarsın. Öyle hızlı ve derin derin nefes alma. Sakin ve yavaşça bırak kendini hayata.

Bir yollara bakıyorum, Bir de kendime. Yaşım 20; Çocukluğunu yaşamamış bir delikanlının, Henüz ilk baharındayım. Daha kaç bil yol katlederim bilmem.

Tükürdüğün yollar dahi, her şeyin bir hatırası vardır. O yollar kadar uzaksındır kendinden. Unutmak içindir kendinden uzak duruşun. Buna, o donuk ve geçmişe dönük bakışlarında dahildir.

Otobüse binmek gibidir aşk. Her gün geçtiğin yollara tekrar ve tekrar defalarca bakarsın. Kimisi uzun yol yolcuğuna müsait, Kimisi iki durak sonra inecektir. Ama bazıları vardır ki; İndi bindi hesabına cehenneme kadar gider.

Saatin kaç olduğundan habersiz, Sigaramın dumanına çiziyorum seni. Her nefeste daha çok kaplıyorsun odamı, Her nefeste daha çok siniyorsun içime.

Ben ve kalemim; İkimizin çok ortak yanı var. Mesela ben yazarken insanları, O yazarken harfleri tüketiyor. Yada; Sadece insanlar bizi tüketiyor.

Bazen hayat sahnesinde; Karakterli bir aptalı oynadığımı fark ediyorum. Tüm salaklar seyirci, Tek bir aptal var.

Merak etme. Seni rahatsız edip kapını zorlamam. Yalnızlığımı peşime takar giderim. Olmuyorsa olmuyor işte, Ne yapsak boş.

Sanırım tanrı beni sevdiği için kadınlarla sınıyordu. Bu yüzden kadınlar, Bana hep tanrının cezası diyordu.

Nazım Hikmet, Ahmet Kaya gibi yaşamak istiyorum anne. Oldukça uzakta, Oldukça hasrette. Karanlıkta, Ama bir o kadar aydınlıkta.

Sana göz bebeğim diyemem artık. Çünkü ben; Gözlerimi bu güne kadar hiç ağlatmadım. Tıpkı seni ağlatmayı beceremediğim gibi.

Olur dediklerimiz; Genelde bitmeye yakın olan şeylerdir. Bu yüzden olsa gerek ki; Hiç bitmesin isteriz.

Sen benim; Nefret edipte bırakamadığım sigara gibiydin. Ve bir gün onu bıraktığım da; Onun gibi, Senin de alışkanlık olduğunu fark ettim.

Oysaki hayaller pamuktan bir yastıktı. O yastığa ne zaman başımızı gömsek; Ya hayal kurardık, Ya da hayaller başımıza yıkılırdı.

özgürlük; bir kadın, bir erkek ile biter diyorlar. oysaki aşk; İki insanın özgürlüğe attığı ilk adımdır.