Halil Cibran Sözleri ve Hayatı

Dişlerinizle bir elmayı çiğnerken ona gönlünüzde deyin ki: 'tohumların benim bedenimde yaşayacak ve geleceğinin tomurcukları benim yüreğimde çiçek açacak. Rayihan benim nefesim olacak, birlikte sevineceğiz bütün mevsimlerde.'

Hoşluğunda dostluğun kahkahalar çınlasın, zevkler paylaşılsın. Çünkü küçük şeylerin şebnemiyle sabahına erip tazelenir yürek.

Bir kişinin kalbini ve aklını anlamak için, başarmış olduğu işlere bakma, ancak arzu ettiklerine bak.

Sırtını güneşe çevirirsen, gölgeni görebilirsin ancak.

Dünyadaki en güzel üç kadın! Annem gölgesi ve aynadaki yansıması.

Acılarınızın çoğu kendi seçiminizdir.

Karakter sahibi bir insanın ruhu yaralarla doludur.

Bir insanı sustuğu yerlerden tanıyabilirsiniz.

Dostum, güneşe bak, toprağa bak, suya bak, buluta bak; fakat, arkana bakma. Kimin geldiği önemli değil, kimin gelmediği de.

Doğuran aşk, yaratan başkaldırı, yetiştiren özgürlük, üç görünüşüdür tanrı'nın ve zeki evrenin ifadesidir tanrı.

Çocuklar, sizlerin yanındadırlar ama sizlerin malı değildirler. Onlara sevginizi verebilirsiniz ama düşüncelerinizi asla.

Biz sevinçlerimizi ve hüzünlerimizi onları yaşamadan çok önce tercih ederiz.

Dünya hayatı, maddenin gergin ayakları arasında başlar, ölümün dingin elleri arasında son bulur.

Çoğu pratik zekalı insan, hayalperestlerin alın teri ile ekmek yer.

Şair, tahtından indirilmiş sarayının külleri arasında oturmuş, küllerden bir şekil oluşturmaya çalışan bir kraldır.

İnsan bir fikirle sarhoş olunca, bu fikir hakkındaki en çürük ifadeyi bile leziz bir şarap olarak kabul eder.

Düşmanım yok, ey Tanrı, ama eğer bir düşmanım olması gerekiyorsa; gücü benimkine eşit olsun ki, doğruluk tek başına galip gelsin.

Eğer boş elimi insanlara uzatır ve hiçbir şey alamazsam bu gerçek yoksulluktur; ancak dolu elimi uzatır ve verecek kimseyi bulamazsam bu umutsuzluktur.

Bana 'seni anlamıyorum' demen haketmediğim bir övgü, haketmediğin bir hakarettir

Çalışmak, sonsuzluğa doğru haşmetle ve vakur bir tevazuyla seyreden hayat kafilesinin içinde kalmak, uyum içinde olmaktır; lanet ya da felaket değil, alın teridir.

Bir tek kendini verir aşk, bir tek kendinden alır
Ne sahiplenir, ne sahiplendirir kendini
Aşka aşk yeter zaten

Asıl olan yolun yolcusuz olması değil; Asıl vahim olan yolcunun yolsuz olmasıdır.

Denizin şarkısı sahilde mi sona erer yoksa onu dinleyenlerin yüreklerinde mi?

Şimdi neler söylüyorsam tek yürekten, yarın söylenecektir binlerce yürekten.

Sevgi sevgiliyle sevgili arasındaki peçedir.

Hayret etmek bilginin başlangıcıdır.

Sessizlik, herkesin anlamayacağı gerçeklerdir. Sessizlik, verilebilecek en gürültülü cevaptır.

Siz çoksunuz, oysa ben tekim. Bana dilediğinizi söyleyin ve yapın. Dişi koyun gecenin karanlığında kurtların avı olabilir.. Fakat kanı, vadinin taşlarında tan ağarıp da güneş yükselene değin duracak !

Şiir bir düşüncenin ifadesi değildir. O, kanayan bir yaradan veya gülümseyen bir ağızdan yükselen bir şarkıdır.

Beşeri kanunları yalnızca iki kişi çiğner: deli ve dahi.

Sevgi sevgiliyle sevgili arasındaki peçedir.

Hayret etmek bilginin başlangıcıdır.

Sessizlik, herkesin anlamayacağı gerçeklerdir. Sessizlik, verilebilecek en gürültülü cevaptır.

Siz çoksunuz, oysa ben tekim. Bana dilediğinizi söyleyin ve yapın. Dişi koyun gecenin karanlığında kurtların avı olabilir.. Fakat kanı, vadinin taşlarında tan ağarıp da güneş yükselene değin duracak !

Şiir çokça sevinç ve ızdırap ve hayrettir, biraz da söz.

Bugüne kadar yalnızca, 'Sen kimsin?' diye sorana ne cevap vereceğimi bilemedim...

Tek doğruyu buldum' değil, bir doğruyu buldum' deyin

Her tohum bir özlemdir.

Bir adam bir düş gördü ve uyandığında yorumcuya giderek düşünü kendisi için yorumlamasını istedi. Yorumcu adama dedi ki, bana uyanıkken gördüğün düşlerle gel ki anlamlarını söyleyebileyim. Ama uykunun düşleri ne benim bilgeliğime aittir ne de senin imgelemine.

Sevginin kederi şarkılar söyler, bilginin üzüntüsü konuşur, arzunun hüznü fısıldar ve yoksulluğun ıstırabı ağlar. Ama sevgiden daha derin, bilgiden daha yüce, arzudan daha güçlü ve yoksulluktan daha acı bir hüzün vardır. Sessizdir; Gözleri yıldızlar gibi parlar.

Ne gariptir ki toplum olarak, aklı yavaş olana değil de ayağı yavaş olana, yüreği kör olana değil de gözü kör olana acırız.

Bana susmayı ver, gecenin hücumlarına meydan okuyayım.

Aşk ve şüphe bir arada bulunmaz.

Her tohumda bir tutku gizlidir.

Sırtını güneşe çevirirsen gölgenden gayri bir şey göremezsin.

Yalnızlığım, insanlar geveze hatalarımı övüp, sessiz erdemlerimi eleştirmeye başladığında doğdu.

Kaplumbağa yolu tavşandan daha iyi bilir.

Hayatın bütün esrarını çözdüğün vakit ölümü arzularsın. Çünkü o da hayatın sırlarından biridir.

Güzellik bütün bir hayatımız boyu aradığımız yitiğimizdir.

Bana

İnsanlık ezel ve ebed denizine dökülen ışıktan bir ırmak.

Çünkü kişi, ölçüsüz ve sınırsız bir deniz gibidir.

Sen duyduklarına inanıyorsun. Söylenmeyenlere inan.. Çünkü insanın sessizliği sözcüklerinden daha yakındır gerçeğe.

Dünya kuruldu kurulalı bilinir: aşk, derinliğinin farkına, ancak ayrılık saati gelip çattığında varır.

Gerçek güzellik bir erkekle bir kadın arasında var olabilen ve aşk adı verilen ruhsal ahenkte yatar.

Geceyi delerek uçan küçük bir kuş gibi, yaşar ruhum; hızlandıkça uçuşu, daha da yakınlaşır şafak.

Hakikat parçalanamaz.

Öğretilerin çoğu pencere cami gibidir. Arkasındaki gerçeği görürsün, ama cam seni gerçekten ayırır.

Suskunluğu gevezeden, hoşgörüyü hoşgörüsüzden ve kibarlığı kaba olandan öğrendim. Ne garip ki, tüm bu öğretmenlerime karşı oldukça nankorum.

Yalnızca sevgi ve ölüm her şeyi değiştirebilir.

Doğa, hoşgeldin diyen kollarıyla uzanır bize ve onun kadınsı güzelliğinden haz almaya çağırır bizi; ama biz onun sükunetinden ürker, kalabalık kentlere akın ederiz ve orada tıpkı vahşi bir kurdun önünden kaçışan koyunlar gibi birbirimizi sıkıştırarak yaşarız.

Kişinin hayal gücüyle, düşlerinin gerçekleşmesi arasındaki mesafe, yalnızca onun yoğun isteğiyle aşılabilir. neşeli yüreklerle birlikte neşeli şarkılar söyleyen kederli bir kalp ne kadar yücedir.

Şafağa ancak gecenin yolunu izleyerek ulaşılabilir.

İnsanın hayali ile elde edişi arasında yalnızca tutkusunun aşabileceği bir mesafe bulunur.

Anlayışlı olan beni anlayışlı, aptal olan ise aptal bulur. Bence ikisi de haklıdır. evet, bir nirvana var; o, köyunlarını yeşil bir otlağa yaymanda, çocuğunu uyutmanda ve şiirinin son dizesini yazmandadır.

Saatlerin fısıltısı müziğe dönüşür; bir ney gibi olursunuz kalpten çalıştığınız zaman. Ve nedir aşk ile çalışmak? Yar giyecekmiş gibi dokumaktır bir kumaşı, nakış işler gibi kalpten.

Bir tür kavuşmadır hatırlayış, unutuş bir özgürlük.

Bana kendini tanısaydın bütün insanları tanırdin diyorlar. Ben de onlara diyorum ki: bütün insanları tanıyana dek kendimi tanıyamam.

Aşkı konuşmak için dudaklarımı kutsanmış ateşle temizledim, ama hiçbir sözcük bulamadım.

Bugünün acısı, dünün hazzının anısıdır.

Hazzınız, ıstırabınızın maskesiz halidir. Ve kahkahanızın yükseldiği aynı kuyu, sık sık gözyaşlarınızla dolar.

Siz konuştuğunuzda, düşüncelerinizle barış içinde olmayı terk edersiniz.

Öyle acılar vardır ki, onları iyi gizleyemezsek, gözlerimizden bir yolunu bulup süzülür ve yanaklarımızı ıslatabilirler.

Allah düşündü, ilk düşüncesi melekti. Allah konuştu, ilk konuşması insandı.

Eğer kış, baharı yüreğimde saklıyorum deseydi, ona kim inanırdı.

Yoksa, ne çiçek açan ne de meyve veren bir ağaç mı olsaydım; çünkü verimli olabilmenin sancısı, kıraç olmaktan ağırdır; ve eli açık zenginin çektiği acı dilencinin sefaletinden beterdir.

Yalnız açığa çıkan ışığı görebiliyorsan, yalnız söylenen sesi duyabiliyorsan, ne görebiliyorsun, ne duyabiliyorsun.

İnsanın hakikati, sana gösterdiğinde değil, gösteremediğindedir. Bundan ötürü onu tanımak istersen dediklerine değil, demediklerine kulak ver.

Sözcüklerin dalgası hep üstümüzde olsa da, derinliklerimiz daima dinginliğini korur.

Ne garip değil mi? Aklı yavaş olana değil de, ayağı yavaş olana. Yüreği kör olana değil de, gözü kör olana acırız.

Kalbiniz gecelerin ve gündüzlerin sırrını sessizce bilir. Ancak kulaklarınız, kalbinizin bilgisini işitmek için deli olur.

Sessizlik sözcüklerden daha değerlidir.

Evim der ki,

Dostum göründüğüm gibi değilim. Görünüş, sadece giydiğim bir elbisedir.

Gevezeliği bilgi, susmayı cehalet ve yapmacıklığı sanat zannedenlerden uzağım!

Dostluk daima tatlı bir sorumluluktur; asla bir fırsat değildir.

Kıskancın suskunluğu çok gürültülüdür.

Anımsamak bir tür buluşmadır. unutmak ise bir tür özgürlük.

Biz sevinçlerimizi ve hüzünlerimizi onları yaşamadan çok önce tercih ederiz.

Toprağın neresini kazarsan kaz, bir define bulacaksın. Ancak bir çiftçinin inancıyla kazmalısın.

Bir gün iyilik ve kötülük deniz kıyısında karşılaştılar, dediler ki; 'haydi denize girelim!' elbiselerini çıkartıp sularda yüzdüler. Bir süre sonra kötülük, kıyıya dönüp iyiliğin giysilerine büründü ve yoluna gitti. İyilik de denizden çıktı fakat kendi elbiselerini bulamadı. Çıplak olmaktan utanıyordu, çaresiz kötülüğün elbiselerine büründü ve yoluna devam etti. O gün bu gündür insanlar onları birbirine karıştırır. Ancak içlerinden iyiliğin gözlerindeki ışıltıyı bilen bazıları vardır ki, elbiselerine bakmaksızın onu tanırlar. Ve yine kötülüğün yüzünü ve gözlerini tanıyan bazıları vardır ki, elbiseleri onu tanıyanların gözlerinden gizleyemez.

Ve deliliğimde hem özgürlüğü hem güvenliği buldum; yalnızlığın özgürlüğü ve anlaşılmazlığın güvenliğini, bizi anlayanlar bizden bir şeyleri tutsak ederler çünkü.

Dostunuz sizin sevgi ektiğiniz, şükran biçtiğiniz tarladır. Dost size kendi fikrini anlatınca içinizden gelen hayır veya evet'i esirgemeyiniz. Dost susunca, kalbiniz onun kalbini dinlemeye devam etsin.

Dostum, güneşe bak, toprağa bak, suya bak, buluta bak; fakat, arkana bakma.. Kimin geldiği önemli değil, kimin gelmediği de.

Sahip olduklarınızdan verdiğinizde çok az şey vermiş olursunuz. Gerçek veriş kendinizden vermektir.

Öğrenimsiz akıl sürülmemiş tarlaya benzer.

Yaşam kalbini okuyacak bir şarkıcı bulamazsa, aklını konuşacak bir filozof yaratır.

Misafirler olmasaydı, evlerimiz mezara dönerdi.

İstendiği zaman vermek güzel bir davranış olabilir; fakat istenmeden, ihtiyacı hissederek vermek çok daha anlamlıdır.

İnsanlar arasındaki bir cenaze töreninin, melekler arasında bir düğün şenliği olmadığını kim bilebilir ki?

Her erkek iki kadına aşık olur. Biri hayallerinde yarattığı diğeriyse henüz doğmamış olandır.

Hakikat iki kişiye muhtaçtır: biri, onu dillendiren; diğeri onu anlayan..

İki kadın konuştuğunda hiç bir şey söylemezler. Bir kadın konuştuğunda bütün bir hayatı açıklar.

İnci, kum tanesinin etrafına ızdırabin ördüğü mabeddir.

Bana kulak ver ki, sana ses verebileyim.

Baskıya başkaldırmayan kişi kendine karşı adaletsizdir.

Bilmen gerekenlerin sonuna ulaştığında, duyumsaman gerekenlerin başında olacaksın..

Eğer biri sana gülerse ona acıyabilirsin; ama sen ona gülersen kendini asla bağışlama.

Bırakın bugününüz, geçmişi anılarla, geleceği ise özlemle kucaklasın.

Gerçekten büyük insan odur ki, ne yönetir ne yönetilir.

Kulağa gelen müzik tekse de, onu oluşturan notalar farklıdır.

Gariptir ki, kimi zevklerin tutkusudur, acılarımızın bir kısmını oluşturan.

Her insan iki insandır; biri karanlıkta uyanık, diğeri ise aydınlıkta uykudadır.

Yanlışlarımızı doğrularımızdan daha büyük bir coşkuyla savunmamız ne gariptir!

Neden bazı insanlar sizin denizinizde yaşayıp, dereleriyle övünüyorlar.

İhtiyaç korkusu da, ihtiyaçtan başka bir şey değil midir.

Bir elmanın yüreğinde gizlenen tohum görülmez bir elma bahçesidir. Ama bu tohum bir kayaya rastgelirse ondan hiçbir şey çıkmaz.

Arzu hayatın yarısıdır kayıtsızlıksa ölümün.