Guy de Maupassant Sözleri ve Hayatı

Aşkın sadece bir hikâyesi vardır ve o zaten hep aynıdır.

Körler krallığında tek gözlüler kral olur.

Kalplerinde yaralar açan olayları, gönüllerinde fırtınalar koparan yaşantıları kolaylıkla unutanlara ne mutlu.

Sonra yatıyor, bir cellatı beklercesine uykuyu bekliyorum.

Gerçekte kötü olan bir davranış kendisini esinleyen düşünce nedeniyle kimi zaman yüce bir davranış olabilir.

Hayatta her şey ayrıntılarda gizlidir...

Sonucu isteyen ona götüren yolları da ister.

İnsan bazen yanılmalara, ölen kimseler kadar hüzünle ağlar.

Biraz da koşulların zoruyla, insanların kanılarında önyargıların payı gerçek yargıların payından çok daha fazladır genellikle...

Neler söyledik birbirimize? Unuttum artık bunları; hepsini, hepsini unuttum.

Bazen silinmeyen öyle şeyler vardır ki.

Onun yanında olunca sessizleşiyor, kulaklarında bir uğultu ve beyninde de bir korku İle hiçbir şey söyleyemediği gibi, bir şey düşünemiyordu. Acaba, aşk denilen şey bu muydu?

Onun yüzüne benzer hiçbir yüz bir daha doğmayacaktır. Asla! Asla! O vücut ve o yüz, bir daha dünya üzerinde görünmeyecektir. Binlerce, milyonlarca, milyarlarca kadın doğacaktır; ama bütün doğacak kadınların arasında o bulunmayacaktır; hiçbir zaman bulunmayacaktır. Ama bu nasıl olur? İşte, insan bunu düşünürken deliriyor.

Haklı çıktım. Bu dünyaya göre bir insan değildim.

Hiçbir mantığın kavrayamadığı sırları vardır gönlün.

Umutlarının, mevki, başarı, ün, servet ve aşk umutlarının yitip gittiği bulanık hayaller içinde birdenbire, büyük zaferlerin yüceliğinde akıp giden şu figüran zincirleri gibi, düşlerinin yaldızlı bulutlarının ardında teker teker kaybolmak üzere gülümseyerek geç

Hayat ne kadar tuhaf, ne kadar değişken! Kendinizi kaybetmeniz ya da kurtulmanız için ne kadar küçük bir şey gerek!

Ben, bizler, medeni dünyanın kadınlarıyız, bayım. Dünya üzerinde yaşayan sıradan dişiler olmayacağız ve olmayı da ret ediyoruz.

Hiç kimse onun ruhundaki gizli ıstırabı bilmiyordu, çünkü hiç konuşmuyor, asla gülmüyordu.

Bir resmin gözleri gibi insanı büyüleyen gözlerin.

İki insana birbirlerine aşık olduklarını söylersen, olurlar.

Sizinle alay edip etmediğimi mi soruyorsunuz hanımefendi? Bir erkeğin hiçbir zaman sevdaya tutulmamış olabileceğine inanmıyor musunuz? İyi ama, ben hiç ama hiç kimseyi sevmedim.

O, benim anam, babam, kardeşim, sevgilim, Tanrım, her şeyimdi.

Aşk, güçlü, tutkulu olmalı... Yakıcı, yıkıcı olmalı... Aşk dünyada hiçbir engel tanımaz, her şeyi kırar geçirir. Kanun, ilke, aile bağlılığı, namus, şeref, onur, her şeyi hiçe sayar, çiğner geçer. Ben aşk diye böylesine derim.

Biliyor musun, insan sevince şeytanlaşıyor.

Her şey görecelidir.

Bunca insan yararlı olmak için birçok şey bulurken kimilerinin de zararlı olmak için kendilerini yorup durmaları olacak şey mi!

Sarhoş gibiydim; köpekler gibi ulumak, uluya uluya gebermek istiyordum.

Burada serüvenimizi anlatacak değilim ben; aşkta tek bir serüven vardır zaten; hep aynı şeydir o; tanıştık, anlaştık, seviştik; hepsi bu kadar. Tam bir yıl onun sevgisiyle, onun kollarının arasında, onun okşayışlarıyla, onun bakışlarıyla, onun sözleriyle sarhoş, onun varlığından kopan her şeye o kadar bağlı, o kadar sarılıp sarmalanmış, öylesine hapsolmuş yaşadım ki, vakit gece miydi, gündüz müydü, ben diri miydim, ölü müydüm, bu dünyada mı, başka âlemlerde mi yaşıyordum, bilmiyordum. Ama öldü işte. Nasıl öldü? Niçin öldü? Bunun da pek farkında değilim.

Hay Allah! Düşündükçe aklı başından gidiyor!

Çekip gitmenin, kaçmanın delice bir gereksinimi, bir geminin fırtınadan kaçması gibi mutsuzluktan kaçma gereksinimini hissediyordu.

Birdenbire hayatın o müthiş sefaleti, boş ümitlerle kendini aldatan kalplerin kara yalnızlığı içime çökmüştü.

Bu varlık, artık hiç yok ve asla var olamayacaktır. Artık o gözler bakmayacak; insan sesleri arasında benzerine rastlanması asla mümkün olmayan o ses, hiçbir şey söylemeyecek, konuşmayacaktır.

Ömür kısa, onu öbür insanlara hizmet ederek, onların acılarını dindirerek, mutluluklarına sevinerek geçireceğim, dedim kendi kendime.

Hey gidi hey, nasıl da gülmüştük o gün!

Kendimden kaçmak için ne yapabileceğimi düşünüyordum. Her yaptığım şey eylemsizlikten daha kötü geliyordu.

Bilinmeyen yerlerde yaşanan o yalnızlık beni korkutur. Kendimi yeryüzünde o kadar yalnız, o kadar küçük hissederim ki, hızla evimin yolunu tutarım.

İnsanlar çoğunlukla kötü niyetli düşünürler.

Söyleyemediklerimizi kalemlerimize söyletmek en büyük zevkimizdir. Çünkü sözler uçucudur.

Zamane erkekleri bugünün kadınlarını kendi canlarını acıtacak kadar sevmiyorlar.

Hiçbir mantığın kavrayamadığı gizleri vardır gönlün.

Nasıl bir geceydi bu Tanrım, nasıl korkunç bir geceydi. Ay ışığı yoktu; zifiri karanlık koyu bir perde gibi yeryüzüne abanmıştı.

Hayatı yaşanmaya değer kılan karşılaştığımız hayatlardır.

Kadınların gözleri keskin, zekaları uyanık, düşünceleri vesveseli olur.

Affedilmenin verdiği acı kadar kötü bir şey olamaz.

Vatanseverlik bir tür dindir; içinden savaşların çıkartıldığı yumurtadır.

Aşk bir ideale ulaşmak için ruhun kanatlanmasıdır.

Başarıyı en kötü biçimde kullanmak, onunla övünmektir.

Devlet öldürebilir; çünkü onun kütüğe kayıt düşürme hakkı vardır. Bir savaşta iki yüz bin adamı boğazlattığı zaman onları yazmanlarının eliyle defterlerinden çizer, çıkarır. İş de biter. Fakat nüfus dairelerinin kayıtlarını hiçbir vakit değiştiremeyen biz, yaşama saygı göstermek zorundayız. Ey hükümet konağı tapınaklarında saltanat süren kütük! Seni selamlarım, sen doğadan da güçlüsün. Ah! Ah!