Edip Cansever Sözleri ve Hayatı

Neden böyle uzaktayım kendimden.

Ve bazıları; yokken bile vardır, fazlasıyla.

Öyle bir çık ki karşıma her baktığımda ilk defa görüyormuşum gibi, az kalsın ölüyormuşum gibi' hissedeyim seni.

Ve bazıları; yokken bile vardır, fazlasıyla.

Ve bazıları; yokken bile vardır, fazlasıyla.

Ve bazıları; yokken bile vardır, fazlasıyla.

Öyle bir çık ki karşıma 'her baktığımda ilk defa görüyormuşum gibi, az kalsın ölüyormuşum gibi' hissedeyim seni.

Öyle bir çık ki karşıma 'her baktığımda ilk defa görüyormuşum gibi, az kalsın ölüyormuşum gibi' hissedeyim seni.

Susuyor. Niye susuyor, yok mu bir alacağı dünyadan?

Ki bazı sözlerin anlamı, o sözlerin söylenişindedir.

Öyle bir çık ki karşıma 'her baktığımda ilk defa görüyormuşum gibi, az kalsın ölüyormuşum gibi' hissedeyim seni.

Sesindeki huzuru kimse bilmesin, kıskanırım.

Kısaca söyleyeyim: anlamak yordu beni.

Bir caz müziği gibi gelip geçiyor hüzün o kadar çabuk o kadar kısa İşte o kadar.

Bir hüzün basıyor gene, ne kadar istemesem de.

Gün, hafta, ay, yıl derken sadece şunu anladım: eskiyor ama eksilmiyor kalp ağrısı.

Mutluluk bir kibrit çöpü, artık ne kadar yanarsa.

Ne ettik de yitirdik böyle kendimizi.

Kısa bir gülümseme yürüdü dudaklarından. Benim dudaklarıma da geçti.

Sevgiler gönderirdi nedense utanırdı da bundan gönderir gönderir geri alırdı bir gücenikliği sonra.

Ve mutluluk bir kibrit copu. Artık ne kadar yanarsa.

Nedensiz bir çocuk ağlaması bile çok sonraki bir gülüşün başlangıcıdır.

Bazen diyorum ki onu kafama takmamalıyım. Sonra da diyorum ki; önce kalbimden atmalıyım .

Ne gelir elimizden insan olmaktan başka.

Biraz da susmalıyız. İnsan bir şeyler aramalı kendinde.

Bazen arkana bile bakmadan gitmek istersin. Öyle herşeyi bırakmana felan da gerek yok. Anıları bırakabilsen yeter .

Biliyor musun az az yaşıyorsun içimde ; oysaki seninle güzel olmak var.

Biz değil yaşayan acılardır. Gitsem de her yerde biraz vardır.

Çok uzaklara bakmaktır, diyoruz, durmadan saate bakmak.

Oysa allah sevdiğine kavuştursun. Diyen hiç bir dilenciyi boş geçmemiştim ben.

Hiçbir dilde söylenmemiş, hiçbir dilde yazılmamış, sözler ve şarkılar içindeyim.

Neden aklıma geliyor istasyon büfesindeki durusun. hava soğudu -kasımın son günleri- kar yağacak, bembeyaz olacak unutulmuşluğum.

İnsanın insandan başka dayanağı yok. Yalnızlık bile, başka insanların varlığı bilindikçe bir anlama kavuşuyor.

Elbette bir ustalıktır bizim sevgimiz. mutlu bir yolcu gibi yol kenarlarındakilere el eden.

Bir mektup, bir telgraf alındışı değil unutulmuş bir sevdadır kapısını çalan.

Bu yüreğe bu kadar acı fazla dersin bazen kendine. Ama hata bizde. Küçücük bir yürekle kocaman sevmek ne haddimize !

Kim ne derse desin ben bu günü yakıyorum yeniden doğmak için çıkardığım yangından..

Acılar da acılaşıyor gittikçe sanki, bir azarlanmayla ölümünü düşünen çocuklar gibi.

Ne çıkar siz bizi anlamasanız da.

Doğanın bana verdiği bu ödülden çıldırıp yitmemek için iki insan gibi kaldım. Birbiriyle konuşan iki insan.

Gökyüzü gibi şu çocukluk, hiçbir yere gitmiyor.

Sanki hiçbir şey uyaramaz içimizdeki sessizliği, ne söz, ne kelime, ne hiçbir şey.

Tek ihtiyacım neydi biliyor musun? Bir papatya yaprağı daha.

Öyle bi çık ki karşıma her baktığımda ilk defa görüyormuşum gibi, az kalsın oluyormuşum gibi' hissedeyim seni .

Bana kalbimdesin deme! Bilirsin, kalabalık yerleri sevmem.

Arkana bile bakmadan gitmek istersin. Öyle herşeyi bırakmana falan da gerek yok. Anıları bırakabilsen yeter.!

Sana her zaman söylüyorum: Senin yüzünde gülmek var.

Sormayın artık her gün 'nasılsın' diye.! Nasılsa adet olmuş iyiyim demek. Kötüyüm ben hem de çok.! Kime ne?

İnsan bazen ağlamaz mı bakıp bakıp kendine.

Kuşlar kuşların yanına, yapraklar yaprakların yanına.. Hiçbir şey yalnız kalmıyor, insandan başka dünyada.

Değilsek de yakın, birbirimize uzak da sayılmayız büsbütün..

Sarılıp gövdesine sımsıkı, bir kadın kendini doğurabilir isterse.

İnsanın insana verebileceği en değerli şey yalnızlıktır.

Bakmayın etrafımda çok insan dolandığına; sırılsıklam yalnızım aslında.

Bu aralar ellerim hep üşür benim. Doktor 'kansızlık' der, ben 'sensizlik' derim .

Çünkü sen, sen benim sevmemin başlangıcısın olsa olsa.

Biliyorsun, bizim her türlü yalnızlığımız yeni bir dil olacak yarın.