Cahit Zarifoğlu Sözleri ve Hayatı

Nereye kadar kendinden kaçabilirsin? Ya bir daha geri dönemezsen.

İnsana imtihan olarak özlemek yeter! Bir şehri. Bir sesi. Bir nefesi.

Dayandığımız şeylerin hangisi buna değerdi?

Eskiden sadece kışlar soğuktu. Şimdi ise, insanlar soğuk, yürekler soğuk.

Az ağlıyoruz. Dünya bu yüzden çok kirli.

Gecelerimi ağırlayamaz oldum.

Bana hissettirdiklerini seviyorum. Sanki, her şey mümkünmüş gibi sanki, yaşamaya değermiş gibi.

İnsana imtihan olarak özlemek yeter! Bir şehri. Bir sesi. Bir nefesi.

Dedim ya oturuyorum öylece, İyi ki etrafımda kalbimi tanıyanlar yok.

İnsan sevmeli; bazen bir insanı, yahut da bir ağacı ya da kanadı kırık bir kuşu.

En uzun yoldur insanın içi.

Kim bilir, hangi iklimdesin. Ben, sensiz bu sessizlikle deli gibiyim.

Merakla beklemek değil, sabırla beklemek gerek.

Kalbinizi ve sesinizi yumuşatın.

Bir ölüm vefalı, bir de sonbahar.

Geç doğduk, erken ölümlere.

Sanki dünya, ölünün başucunda açık kalmış radyo.

Der misin ki bir gün; İnşallah çok bekletmedim seni.

Evet. Evet hatırladım. Küçük basit şeyler. Yetiyor kederlenmeye. Ya mutluluğa.

Dedim ya işte, bocalıyorum. Yeniden yaşamaya başlamak kolay mı?

Az az ölüyoruz her gün. Yağmurdan, havadan söz eder gibi.

Bize ağır gelen kendimizdir. Yolda, okulda, işte, başkaları ile birlikte taşıdığımız kendimiz.

Umudumuz acımızdan daha büyük olmalı.

Merakla beklemek değil, sabırla beklemek gerek.

Merakla beklemek değil, sabırla beklemek gerek.

Biz, sakalları şiirle karışık, yüreği Allah'la barışık adamları sevdik.

Az az ölüyoruz her gün yağmurdan, havadan bahseder gibi.

Bize sözlerimizden çok, yüreğimizden anlayan gerek.

Sanki dünya, ölünün başucunda açık kalmış bir radyo.

O sabah ezan sesi gelmedi camimizden. Korktum bütün insanlar, bütün insanlık adına

Ayrılıkla başım belada Gözlerini çevir gözlerime Yoksa ben Sensiz bu sessizlikle. Deli gibiyim sensiz bu sensizlikle.

Başıma düşmüş sevda ağı. Bir başıma tenhalarda kahroldum.

Bir gün ister istemez karşısında olacaksın kaçtıklarının. Dua et o gün henüz mahşer olmasın.

Ben onunla içimden konuşuyordum.

Bazen yağmur olmak ister insan. Yağmak ister sevdiğinin yüreğine...

Bir gün elbette sofraya birlikte çökeriz. Sen dağ gibi kurul ben zerre bir yer tutayım.

Alnı secdeye inen insanların sesleri birbirine bağlanabilirse, ancak o zaman sokaklar, meydanlar ardına kadar açılır.

Hayır kalbim yorulmadım hayır hayır yıkıl daha.

Diline bir düğüm at ve otur. Dinle. Gıybet ve dedikodu, münakaşa ve cedel, su-i zanlarla dolu söz varsa ya durma ayrıl, ya da engelle.

Bir şehir kadar kalabalıktır bazılarının yalnızlığı.

Yaşamak bir perde gibi kalkıyor aramızdan. Zamansız mekansız bir tünel başındayız şimdi.

Suyu biz böyle geçeriz. Bizi afet sanırlar.

Kapı aralığında baktığımda görebildiğim en güzel şeydir; yaşamak.

Değil mi ki, kavuşmalarımız topal. Ayrılıklarımız koşar adım.

Merhamet capcanlı bir kuştu insan kalplerinde. Bir ölçü, bir adaletli ki eşi emsali bulunmaz.

Her fikrin karşılığı bir duygu vardır.

Sen dağ gibi kurul ben zerre bir yer tutayım.

Kalbinizi yumuşatın, ama iradeniz sert olsun. Kelimelerinizi yumuşatın ama nüfuzunuz kuvvetli ve derin olsun.

Beni kabullen, kendini yanına al, gidelim.

Ah şu yalnızlık kemik gibi, ne yana dönsem batar.

Bakıyorsunuz, zulmedilenlerin tek ortak özelliği var; Müslüman oluşları ve zulmedenlere bakıyorsunuz, onların da bir tek özelliği var; Kafir oluşları veya küfre hizmet edişleri.

Ne çok acı var.

Aradığımızın ne olduğunu biliyorsak, arayacağımız yer bellidir.

Çöplerin içinde rüya aradım, Düştümse sana bakarken düştüm.

Yağmur sıcağı gibi öptüm sonsuz gidişinden.

Gelecektim, ama daha bir kötü hatıram olsun istemedim.

Bilmediğim ve ne yapacağı belli olmayan bir duyguyla hırpalanıyorum boyuna.

Şu küçücük kalpte nice hakkın yüklü.

Filistin bir sınav kağıdı her mü'min kulun önünde de gerçeği yaz: hakikat şehitliğe koşmaktır de isyan çağır yolun açılır cennet köşelerine.

Aklımdan çıkmıyorsun dedim. Başka türlüsünü yorgunum anlatmaya.