Boethius Sözleri ve Hayatı

O zaman kader seni hafifçe okşarken, adeta sevgilisimiysin gibi üstüne titrerken, onu aldattığından eminim.

Diplere yerleşmiş keder zihni acımasızca ezer.

Gerçeğin tohumu içimizde tutunmuş ne de olsa, Felsefe savuracak onu, çıkaracak ortaya.

Ne söylüyorsam, ya olacak ya da olmayacak!

Deliliğe yumuşak geçiş yoktur.

Yaşamanın güzel günlerinde değilde, gözyaşlarıyla çağrıldığında gelirse, insana ne tatlı gelir ölüm!

Yaşamak istediğiniz kader kendi elinizdedir.

O halde kötülüklerden uzak durun, erdemlerinizi derinleştirin, ruhunuzu yüce umutlara yükseltin.

Takatsizlik bedenin hastalığıysa, kötülük ruhun hastalığıdır.

Talihin dost kıldığını, talihsizlik düşman kılar.

Yelkenlerini rüzgara vermek istersen, istediğin yere değil, rüzgarın onları sürüklediği yere gitmek zorunda kalırsın.

Kaybettim diye hayıflandığın şeyler sahiden senin olsaydı, onları asla kaybetmezdin.

Karşıtlar birbirine eşlik edemez çünkü doğa karşıtların birleşmesini kusarak reddeder.

Ne mutlu, iyinin o ışıl ışıl pınarına bakana! Ne mutlu, dünyanın o ağır zincirlerini kırana!

Ey ölümlüler, içinizde yerleşmiş olan mutluluğu neden dışınızda arıyorsunuz. Yanılgı ve cehalet kafanızı karıştırıyor.

Işıl ışıl erdemi örtmüş karanlıklar gölgeleriyle, adil insan, adaletsizin suçunu çekmekte.

İnsanın gücü içindedir, gizli kalesinde saklıdır.

İnsan bir şeyi, kendisine yarayacak bir eylemin sebebi olacağı zaman ister.

Kader, bir insana iyilik yaptiğinda aldatir, kötülük yaptiğinda öğretir...

Ey ölümlüler, kendi içinizde yerleşmiş olan mutluluğu neden dışınızda arıyorsunuz?

Gerçekten de sayısız insan halkın yalan yanlış kanaatiyle büyük bir şöhrete sahip olmuştur. Bundan daha aşağılık bir şey düşünülebilir mi? Haksız övgü kazananlar alkışlandıklarını işittiklerinde utanç duymalıdır.

Kötülük yapma arzusu insanın zayıflığının bir sonucu olsa gerek.

Bunca üzüntüye boğulmana neden olan talihsizlik, kesinlikle huzura ermenin de kaynağı olacaktır. Çünkü o senin terk etti ve hiç kimse onun tarafından terk edilmedikçe asla güvende sayılmaz.

Yaşamın güzel günlerinde değilde, gözyaşlarıyla çağrıldığında gelirse, insana ne tatlı gelir ölüm!

İnsanların zihinleri ancak tanrısal zihni seyre daldığında özgür olur, maddi dünyaya kaydığında özgürlüğü azalır; kendisini dünyevi zincirlere geçirdiğinde ise daha da azalır.

Bütün diğer canlılar için kendisini bilmemek doğaldır, ama insan söz konusu olduğunda bu bir ahlâki lekedir.

İlle de kendine sürgün denilmesini istiyorsan, sen zaten kendi kendini sürgün etmişsin. Çünkü bunu ancak kendin yapabilirdin, başkası değil.

İyi olan herkes tarafından arzulanandır.

Başkalarına zarar verenler, zarar verdiklerinden daha mutsuzdur.

Bu kadar büyük eserin değersiz bir parçası değiliz ki biz insanlar, oysa savrulup duruyoruz kader denizinde.

Söyle, yüreğinde saklama. Tedavi olmak istiyorsan, yaranı açmalısın.

Tanrının yönetici olması şuan kafamı iyice karıştırıyor. Çünkü O her zaman iyilere sevinçler, kötülere acılar dağıttığı halde iyiler zorluklara maruz kalırken, kötüler arzuladıklarına kavuşuyor.

Her tür kaderle ateşli bir savaşa girişmelisiniz ki acı size zulmetmesin, refah sizi bozmasın.

Kaldır başını gökyüzünün o muazzam boşluğuna, sağlamlığına ve hızlı devinimine bir bak ve şu bayağı şeylere hayran olmayı artık bırak.

Çünkü, talihsizlikler içinde en berbatı; bir zamanlar mutlu olmuş olmaktır.

Görüyorum ki, namussuzlar hiçbir ceza korkusu olmaksızın her türlü adiliğe cüret ederken ve bunları yaptıklarında ödüllere boğulurken, masumların hiçbir güvencesi, hatta hiçbir savunma hakları kalmamış.

Talihsizliğin en ağır yükü, zavallı insanlar bir suçtan mahkum edildiğinde, çektikleri her türlü cefaya layık olarak görülmeleridir.

İnsanların zihinleri bulanık bile olsa, yine de her zaman kendi iyisine dönmek için çaba sarfeder, ama bir sarhoş gibi kendisini eve götürecek yolu bir türlü bulamaz.

Ah, sen sahiden aciz ruhlar için mucizevi bir ilaçsın.

O halde erdemler yüksek mevkilerden dolayı değer kazanmaz, yüksek mevkiler erdemlerden dolayı değer kazanır.

Tek şey kesin,sonsuz yasayla belirlenmiş: Doğan her şey bir gün ölür!

Tanrı varsa kötülük nereden kaynaklanıyor, Tanrı yoksa iyilik nereden?

Kaybettim diye hayıflandığın şeyler sahiden senin olmuş olsaydı onları asla kaybetmezdin.