Ahmet Hamdi Tanpınar Sözleri ve Hayatı

Bütün hayatım boyunca dikkat ettim. İnsanın daima en çok korktuğu şeyler başına geliyor.

İnsan birisini bu kadar severse nasıl darılır diyordu. Hiç darılabilir mi? Muhakkak yorulmuştur.

Kitaplara bakarsanız, kendilerini dinlerseniz, insanoğlunun esas vasfı akıldır.

Dinlemesini biliyorsun, ki bu mühim bir meziyettir. Hiçbir işe yaramasa bile insanın boşluğunu örter, karşısındakiyle aynı seviyeye çıkarır!

Kökü bende bir sarmaşık olmuş dünya sezmekteyim mavi, masmavi bir ışık ortasında yüzmekteyim.

Aşkın kötü tarafı insanlara verdiği zevki eninde sonunda ödetmesidir. Şu veya bu şekilde. Fakat daima ödersiniz.

Biz gurbetin insanlarıyız diyorum. Mesâfenin terbiye ettiği insanlar.

Evet, nihayet bir adın kalmalı geriye, bir de o kahreden gurbet. Beni affet; kaybetmek için erken, sevmek için çok geç.

Kim bilir? Bazı kapıların bize kapalı görünmesi, önünde değil, arkasında durduğumuz içindir.

Ne kadar acayip insansınız! Hiç iradeniz yok mu? Hep bugünle mi meşgul olursunuz? Biraz da bütün hayatınızı düşünün.

Şu hakikati kendi hayatım bana öğretti: insanoğlu insanoğlunun cehennemidir.

Zulmü her kabul ediş Daha büyüğünü doğurur.

Her an tam insan olmak güçtür.

Darlık, ızdırap, sandığınız gibi az bulunur şeyler değildir, hele siz hayatınızdan bir kere soyunun; biz size ümitsizliğin her çeşidini bulmaya hazırız.

Acı günlük ekmeğimizdir.

Şair sözcüklerin peşinden koşan kişidir.

Sorumluluğunu taşıyabileceğin düşüncenin insanı ol.

İnsan ruhunun en az sabredebileceği şey mutluluktur.

Hiçbir şey insanoğlunun cesareti kadar güzel olamaz.

Haksızlığı her kabul ediş, daha büyüğünü doğurur.

Her sanatın kendine özgü, her türlü ayrılıkların üstünde yargı süren bir gerçek değerler silsilesi vardır.

Dostluk sarayının çatlağı yoktur ve damı akmaz.

Yazık ki ben şairim, kendimin peşindeyim.

Haklı olmak, haklı olduğunu bilmek, bir insanı bir ordu içinde bile güçlü yapar.

Roman yaşamın peşindedir.

Vatan ve millet, vatan ve millet oldukları için sevilir; bir din, din olarak münakaşa edilir, ret veya kabul edilir, yoksa hayatımıza getirecekleri kolaylıklar için değil.

"Bir başka alemden gelmiş gibisin,
Dalmış gözlerin pencerelerde..."

Biz evvela kelimeleri öğreniriz, sonra yaşadıkça teker teker manalarını.

İnsanlar da kuyuya benzer, içlerinde boğulabiliriz.

Dalmış gözlerin pencerelerde...

İnsanoğlu korkan yaratıktır.

Hiç kimse değişime karşı değildir, yeter ki ucu kendisine dokunmasın.

İnsan kendi hayatını dilediğince yapabilir.

Dün bugündür aslında, değişen tek şey zamandır.

Onlar sanat yapıyorlar biz ise duadayız.

Bazen hayal daha açık olur.

Her şey değişebilir, hatta kendi irademizle değiştiririz; değişmeyecek olan, hayata şekil veren ve ona bizim damgamızı basan şeylerdir.

İnsan zaman selinde kaybolmaya mahkumdur, ama aklı bu sonsuzlukta bir yıldız gibi parlayacaktır.

Bir edebiyat milli olduğu ölçüde beynelmilel kıymete sahip olur.

Dostluk da bir kaderdir ama güzel bir kader.

Evlilik sonsuz bir şifadır.

Mukavemet ve tahammül gücü olmayanın hamle gücü de olmaz.

Şark oturup beklemenin yeridir. Biraz sabırla herşey ayağınıza gelir.

Yazarın malikanesi insanlardır.

Gerçekten sevenler, karşılık beklemeden severler.

Senin dışında düşünememek hastalığına müptelayım.

Geniş dediğimiz dünya bazen insan için sanabileceğinizden çok daha fazla darlaşır ve zaman çarkı çoğu kez hiç istemeyeceğimiz bir şekilde döner.

Sorumluluğunu taşıyabileceğin düşüncenin insanı ol.

Yaşam, ölümün onuruna yazılmış bir kasideden başka bir şey değildir.

Büyük gerçeklik, düşünce ve sanattır.

Her ninnide milyonlarca çocuk başı ve rüyası vardır.

Tabiat bir çerçeve, bir sahnedir.

Halbuki ben bir masalı olan adamdım.

Ölümün saltanatı o kadar mutlak değil.

Halk, hayatın kendisidir.

Toprağa emenet edilmiş bir ağaç, mahalleye, semte, şehre hatta topluma ve bütün imana emanet edilmiş bir değerdir.

İnsan birisini bu kadar severse nasıl darılır?

Güzel dizi, inci avcılığı gibi bir şeydir.

Bir manzume tek başına bir eserdir.

Hiçbir ulus büyük bir şairini başka bir ulusun yardımıyla tanımamıştır.

Hayatta rövanş yoktur.

Saatin kendisi mekan,yürüyüşü zaman, ayarı da insandır.

Biz düşüncelerimizi çoğu zaman omuzlarımızda taşırız.

Kainatın efendisi insan ruhudur.