Orhan Veli Kanık Sözleri ve Hayatı

Kaç defa rüyama girdin, bazen iyi, bazen fena. Ama ne olursa olsun, hepsi, içimin senden uzak kalamadığına delalet ediyordu.

Boş konuşan insan çana benzer, içi boş olduğu için çok ses çıkartır!

İmkansız şey şiir yazmak aşıksan eğer; ve yazmamak, aylardan nisansa.

Oysa kahve içmişliğimiz de vardı: 'bu ne hatır gönül bilmezlik' diyemedim.

Gün olur, başıma kadar mavi; gün olur başıma kadar güneş; gün olur, deli gibi.

Uyuşmayız, yollarımız ayrı. Sen ciğercinin kedisi, ben sokak kedisi.

Sokakta giderken, kendi kendime gülümsediğimin farkına vardığımda, beni deli zannedeceklerini düşünüp gülümsüyorum.

Gün ışığında hissemize razıydık kendimize hüzünler icad ettik avunamadık.

En delikanlı mevsimdir kış. Yüzüne yüzüne vurur yalnızlığını.

Anlamıyorum dilinden artık Geceyi saran güzelliğin. İçim, kör bir kuyu gibi derin, Ve sonsuz rüyasında yalnızlık.

Öyle bir zamanda gel ki vazgeçmek mümkün olmasın.

Güzel kadınları severim, işçi kadınları da severim, güzel işçi kadınları daha çok severim.

Bilmezler yalnız yaşamayanlar, Nasıl korku verir sessizlik insana; İnsan nasıl konuşur kendisiyle; Nasıl koşar aynalara, Bir cana hasret, Bilmezler.

Yüz kelimelik bir şiirde yüz tane güzellik arayan vardır. Halbuki bin kelimelik bir şiir bile bir tek güzellik için yazılır.

Siyah akar Zonguldağın deresi. Yüz karası değil, kömür karası. Böyle kazanılır ekmek parası...

Aşk, benim için de, benim gibiler için de, biraz fazla. Fazla güzel bir şey. Ne uçmak geliyor elimden, ne de ötmek. Her şeyden önce yiyip içmeye ihtiyacım var; halbuki, aşık olursam yiyip içemem.

Garibim, Ne bir güzel var avutacak gönlümü bu şehirde, Ne de bir tanıdık çehre. Bir tren sesi duymaya göreyim, İki gözüm, iki çeşme.

Bekliyorum! Öyle bir havada gel ki, Vazgeçmek mümkün olmasın.

Öyle bir zamanda gel ki vazgeçmek mümkün olmasın. Sessizce ağladığım anları kimse çığlık çığlığa hıçkırıklara dönüştürememiş olsun.

Biliyorum, kolay değil yaşamak; Ama işte bir ölünün hala yatağı sıcak birinin saati işliyor kolunda yaşamak kolay değil ya kardeşler ölmek de kolay değil; Kolay değil bu dünyadan ayrılmak.

Boş konuşan insan çana benzer, içi boş olduğu için çok ses çıkartır!

Sıvanmış, boyanmış bir binanın tuğlaları arasındaki harcı göremeyiz. Bina tamamiyetini ancak bu harçla temin ettiği zamandır ki, onu teşkil eden tuğlaları teker teker görmek, onların vasıfları üzerinde düşünmek fırsatını elde ederiz.

Yanlış işler görenler bile o işleri memleket sevgisiyle gördüklerine inanırlar.

Ben ki her akşam yatağımda onu düşünüyorum, onu sevdiğim müddetçe yatağımı da seveceğim.

Duyduğum yoktu ne vakittir Güvercin sesi, kumru sesi, pencerede; İçime gene Yolculuk mu düştü, nedir? Nedir bu yosun kokusu, Martıların gürültüsü havalarda; Nedir? Yolculuk olmalı, yolculuk.

Şeytan diyor ki: 'Aç pencereyi; Bağır, bağır, bağır; sabaha kadar.

Ne kadar severim o insanları! O insanları ki, renkli, silik Dünyasında çıkartmaların Tavuklar, tavşanlar ve köpeklerle beraber Yaşayan insanlara benzer.

Hatırlayacaksın beni gözlerin yaşla dolu, güzelliğin yalnız şarkılarımda kaldığı gün.

Ben ne zaman. Öyle durup dururken, Öyle damdan düşer gibi. Açıp seni okumaya başlasam. Anlıyorum ki. Mahvolmuşum...

Şimdi kılıksızım, fakat borçlarımı ödedikten sonra ihtimal bir kat daha yeni esvabım olacak ve ihtimal sen yine beni sevmiyeceksin.

Düşünme, Arzu et sade! Bak, böcekler öyle yapıyor.

Bilmezler yalnız yaşamayanlar, nasıl korku verir sessizlik insana. İnsan nasıl konuşur kendisiyle, nasıl koşar aynalara, bir cana hasret, bilmezler...

Yaşamak kolay değil ya kardeşler, ölmek de değil; kolay değil bu dünyadan ayrılmak.

Sarhoş oldum da Seni hatırladım yine; Sol elim, Acemi elim, zavallı elim!

Bir gün oturup çay içelim seninle çaylar benden olur, manzara senden.

Çocukken elektrikler kesildiğinde, odasında mum ışığının yansıttığı gölgelerle oynayan bir neslin hayal gücünü yok edemezsiniz.

Dağ başındasın; Derdin günün hasretlik; Akşam olmuş, Güneş batmış, İçmeyipte ne halt edecekdin?

Şiir, bütün özelliği edasında olan bir söz sanatıdır.

Yelken ol, kürek ol, dümen ol, balık ol, su ol Git gidebildiğin yere!

İşim gücüm budur benim, Gökyüzünü boyarım her sabah, Hepiniz uykudayken. Uyanır bakarsınız ki mavi.

Baka kalırım giden geminin ardından; Atamam kendimi denize, dünya güzel; Serde erkeklik var, ağlayamam.