Metin Altıok Sözleri ve Hayatı

Bir kabuk içinde birbirinden ayrılmaz: aşk ve acı yüreğimde, ikiz badem içidir.

İnsan usul usul ölmek için gelir dünyaya. Başlar her gün biraz daha insan olmaya. Ve olurken usul usul ne tuhaf; aşık olur, kedi beşler, isim verir eşyaya.

Birimize bir şey olursa ne yaparız? dediler 'Kalanlar, ölenler için şiir yazar' dedi.

Bir takvimi tersten açardık, eğer isteseydin.

Yani benim gözlerimin bunca yıl gördükleri, bir gün benimle birlikte yok olup gidecekler öyle mi?

Gözlerine derinden ne zaman baksam; hep uzaklaşıp giden yalnız bir adam.

Sorular sordum sormamam gereken kendime bir kefen biçtim kendi tenimden.

Bağırsam neye yarar, nasılsa duymazlar. Ben bir kömür ocağının onulmaz göçüğüyüm; içimde cesetler ve daha ölmemişler var.

Sen aklıma düşünce bir rüzgar duyarım dolar içime ve göğsümde bir pencere hızla çarpar.

Ve insan içinde bir kafesle yaşar, inilti gibi, kimi zaman bir garip ses duyar.

Sen yine de benden yana ferah tut yüreğini. Benim hüznüm yakasından eksik etmez çiçeğini.