Sen, ey mağrur nefsim, üzüm ağacına benzersin! Fahirlenme; salkımları o ağaç ...

Kişiler değişse de yalanları aynı işte. Seni adam sanmakla ben en çok aşka ayıp etmişim.

Ölüm güç bir şeydir. Ölümün son iyiliği, bir daha ölümün olmamasıdır.

Bir eserin kaderi, elbette, son çözümlemede halkın beğenisine, onun zevk ve alışkanlıklarının değişimlerine, tek sözcükle tercihlerine bağlıdır. Ama bu, halkın sanki temyizi olmayan bir mahkûmiyet hükmü verir gibi yargılama yapması anlamına gelmez. Dikkatinizi şu çok önemli noktaya çekmek istiyorum: Bir yanda bir sanat eserini meydana getirirken harcanan bilinçli çaba ve sabırla yapılan düzenlemeleri, diğer yanda eserin sunulmasının hemen arkasından verilen (en azından acele ve doğaçlamayla ortaya çıkmış) yargıyı düşünün. Eseri meydana getirenin görevleriyle yargılayanların hakları arasındaki oransızlık hemen göze çarpıyor. Çünkü halka sunulan eser, değeri ne olursa olsun, her zaman, doğaçlamanın tam tersini ifade eden araştırmanın, kafa yormanın ve hesaplamanın meyvesidir.

Sizden benim için bir şeyi hatırlamanızı istiyorum. Benim ismim Robbie Williams. Ben bir şarkıcıyım, söz yazarıyım ve doğuştan şovmenim.

Oğul, torun, dost, müttefik, benimle bağlılığı olan herkes iyiliğimden nasiplendi. İkbal ve saadetimin parlaklığı ve yüksekliği hiç kimseyi unutmaya sebep olmadı. Tarafımdan her zaman, herkes lâyık olduğu mukâfat ve hürmete kavuştu. İkbal yıldızımın sönüklüğü zamanlarında edindiğim tecrübeler, dostlara karşı nasıl, düşmanlara karşı nasıl davranmak gerektiğini bana öğretmişti.

Ölüm kaçınılmaz bir şeydir. Bize yetişeceğini bildiğimiz tek şey ölümdür. Bunda ne ayrım ne de şaşırtıcı bir şey olabilir. Bütün yollar bizi ona götürür. Bütün yaptıklarımız ona hazırlanmış olmak içindir. Ölüme hep yaklaşılır, ondan uzaklaşmak diye bir şey yoktur. Yine de o gelince şaşırırız. Bu hayat bir saat ya da bir gün süren kısa bir geçişse, onu bir saat ya da bir gün daha uzatmak için ne diye çırpınmalı? Sonsuzluk, aldatıcı dünya yaşantısından daha güzeldir.