Düşünmek, ruhun kendi kendine konuşmasıdır....

Sözünün söylenmeye değer olduğuna inanan kimsenin bu sözünü söylemekten vazgeçtiğine tanık olunmamıştır.

En güzel yerlerde, en doğru insanlarla yollarımızın kesişmesi ve her zaman en iyisinin değil, en hayırlısının olması dileğiyle.

Evlilik belalı bir kurumdur. Düğünden önce her adam dikkatlidir, naziktir; göz koydukları genç kıza "kendi" karıları oluncaya kadar prenses gibi davranırlar; sonra hızla birer zorbaya dönüşürler, ona hizmetçi gibi davranırlar, tepeden tırnağa değişirler ve toplum da bu konuda onları yüreklendirir. Düğünden öncesi oyun mevsimidir; sonra ciddi, karanlık ve üzücü şeyler başlar. Kadınlar tarafında da manzara daha parlak değildir. Kapılanacak bir yer aradıkları sürece şeker gibidirler. Tatlı, uzlaşmacı, birlikte yaşamaktan zevk alınacak insanlar olurlar. Damat adayı evlenme kararını verinceye kadar, onu rahatlatmak için gereken her şey yapılır. Kadınlar o ana dek gizlemeye çalıştıkları gerçek tabiatlarını ancak düğünden sonra açığa çıkarırlar.

Neden başkalarının benim hakkımda ne düşündüğünü önemsemek zorundayım? Kimsen oyum. Ve olmak istediğim kişiyim.

Gençliğin getirdiği bir heyecan vardı tüm Gırgır ekibinde. Gırgır dergisi büyüdükçe kadrosu da artmaya başladı. Bir sürü yetenekli isim Gırgır dergisinde çalışmaya başlamıştı. Gırgır dergisi gün geçtikçe büyüyordu ama sayfa sayısı16'ydı. Büyüdükçe dergi, o 16 sayfaya insanlar sığmamaya başladı ve karikatürler küçülmeye başladı. Biz de bu dergiden birkaç isimle Hıbır dergisi çıkardık.

Onların gerçeklere, fikirlere, yapılan ve yapılacak ise kaygısı yok. Onların tüm ilgisi insanlara dönük. "bu doğru mu?" diye sormuyorlar. Yargılamak için değil, tekrarlamak için. Yapmak için değil, yapıyormuş izlenimi vermek için. Yaratmak değil, göstermek. Yetenek değil, dostluk. Nitelik değil, fors.