Hayırsızın biriydi fikrimce güldü mü cenazeye benzerdi hele seni kollarına al...

Sensizlik de bir dilmiş. İçime sustuğumda öğrendim.

Sadece çocukken güler insan, diğerleri palavra. Çünkü insan büyüdükçe komikliklere değil, acılara gülmeyi öğrenir aslında.

Geniş düşünceler geniş manzaralara, yeni düşünceler yeni mekanlara ihtiyaç duyar. Akıl düşünmenin en gerekli olduğu zamanlarda düşünceden kaçmaya meyleder. Yalnızca düşünmek gerektiği için düşünmek; talep üzerine fıkra anlatmak veya bir şiveyi taklit etmek kadar insanı felç eden bir süreçtir. Düşünceyi asıl kışkırtan şey, aklın diğer kısımlarını müzik dinlemek veya bir sıra ağacı izlemek gibi eylemlerle görevlendirmektir. Müzik ve manzara, aklın sürekli iş gören, telaşlanan ve her şeyde kusur bulan kısmını bir süreliğine dinlenmeye bırakır. Müzik ve manzara olmasa, aklın bahsettiğimiz kısmı bilincimizde beliren herhangi bir güçlük karşısında kendini kapatır; anılardan, özlemlerden, içe dönük ve özgün düşüncelerden kaçar, bunların yerine kuramsal ve kesinlikle kişisel olmayan düşünceleri tercih eder.

Geçmiş yaşanmış ve bitmiş, değiştirilemez. Yaşayabildiğimiz tek an, bu an. Bu andan geçmişe ait bir anının öfkesini sürdürüyorsak, bu anın gerçek deneyimini yaşayamıyoruz demektir.

Hayatlarındaki en sıkıntılı anlarında ne olur benim şarkımı(Herşeye Rağmen) dinlesinler.

Denizin sonunda mavi bir duman gibi gözümde tütüyorsun.